18 "Sed differunt vestigium et imago quia de ra-
14tione vestigii est quod causetur ab isto in specie cuius est vestigium" aliquo modo sicut patet inductive de ves-
15tigio bovis de vestigio combustionis et sic de similibus Et hinc est quod vestigium dicitur aliquid
16derelictum ex alio "de ratione autem imaginis non est quod causetur ab illo cuius est imago sufficit enim quod imago Herculis
17ab alio causetur quam ab Hercule"

19 Nota tamen quod strictissime et non sic communiter ut prius loquendo de imagine de ratione imaginis est ut ipsa sit similitudo expressa seu genita ab eo cuius est imago sicut dicit Augustinus de 83 Quaestionibus questione 74 sicut
18ibi exemplificat "ut in speculo" inquit "est imago hominis quia de illo expressa est" Similiter "in parentibus et filiis nam et
19de parente expressa est similitudo filii ut proprierecte dicatur imago" Proprie tamen etiam sumitur imago sicut praeaccepi teste
20Magistro libro 2 distinctione 16 c. 2 ubi dicit pro quadam auctoritate Bedae super hoc quod trinitas ipsa "improprie dicitur imago" Cuius
21causa est "quia imago" inquit "relative dicitur ad aliud cuius similitudinem gerit et ad quod repraesentandum facta est sicut imago Caesa-
22ris quae ipsius similitudinem praeferebat ipsumque quodammodo repraesentabat"

20 Ex hac differentia sequitur alia quod vestigium ducit
23vel ducere potest non tantum in notitiam complexam recordativam illius cuius est habitualiter noti sed etiam in complexiscomple-
24xas alias contingentes et assensus sibi conformes aliquos in quorum consimiles non potest sufficienter imago ducere verbi gratia vesti-
25gium bovis non tantum facit recordari de bove habitualiter noto sed ducit communiter in credulitatem conformem
26huic complexo contingenti "bos hic pertransivit" sed imago Petri non in hanc "Petrus hic transivit" et huiusmodi
27vestigium autem et imago multipliciter accipiuntur sicut patet in Ockham

21qualiter autem quaelibet creatura potest alio modo dici vestigium tri-
28nitatis pro quanto scilicet quaedam in ea sicut unitas species et ordo possunt aliquo modo ducere in notitiam appropriatorum
29divinis personis incomplexam rememorationem vel etiam in notitiam complexam contingentem docet satis bene Ockham questione de
30vestigio articulo secundo et etiam ibidem in quibus in creatura consistit vestigium quia aliquando in distinctis realiter aliquando in non
31distinctis

22et similiter in questione de imagine articulo secundo primo illius in opinione propria docet qualiter in creatura rationali magis dicitur esse
32 imago quam in aliqua alia creatura et secundo consequenter docet quomodo imago dei imperfecta et quasi radicaliter et originaliter consistit in ipsa anima secundum suam substantiam sed completive perfectio imaginis consistit in ipsasubstantia
33substantia animae et duobus actibus productis respectu utriusque quorum anima habet fecunditatem sed ad actum volendi mediante
34 actu intellegendi qui cum substantia animae et obiecto comproducit actum volendi et per consequens exprimit anima cum illis actibus or-
35dinem et originem inter diversas personas

23"quod autem actus volendi sit effective ab actu intellegendi" probat et bene et ego concedo conclusionem
36quod "omne absolutum necessario praesuppositum alteri habet respectu illius rationem causae in aliquo genere" sed ita est de actu intelligendi respectu actus
37volendi igitur maiorem etiam concedit Scotus distinctione primi et utitur illa quia secundum eum omnis effectus alicuius sufficienter dependet a suis
38causis essentialibus etc.

29ad primum verum est quod ad salvandum rationem imaginis in mente
51rationali aliqui ponunt aliquam distinctionem vel non identitatem inter substantiam animae et intellectum et voluntatem sicut Scotus in V107v
12 distinctione 16 sed per eundem ibi nulla ratio potest ibi talem distinctionem probare efficienter ut supra tetigi ultima questione 1 distinctionis nec
2ad salvandum imaginem videtur hoc mihi necessarium quia etiamsi plures potentiae essent idem realiter non salvaretur inter illas potentias
3aliqua originatio etc.

30Sed quia ego non teneo talem distinctionem ibi inter potentias animae sicut cum Doctore Subtili et Ma-
4gistro in littera in ista distinctione 3ª quod non potest in nobis reperiri similitudo imaginis ad prototipum quia secundum Magistrum
5magis est dissimilitudo quam similitudo et ideo dico quod nulla tria sunt in mente nostra realiter distincta inter quae sit similis
6ratio originis duorum ab uno et unius a duobus cum consubstantialitate id est essentiali identitate istorum trium realiter distinctorum
7oportet igitur vel quod ratio imaginis definiat quoad originationem et distinctionem vel quoad consubstantialitatem et maxime
8hoc non est inconveniens de illo in quo tantum principiative et virtualiter consistit ratio imaginis cuius est substantia animae

31ad secundum
9dico quod in consubstantialitate deficit imago a trinitate personarum inter quas est consubstantialitas verum est tamen quod aliqua possunt haberi
10signa expressiva istarum partium distinctarum quae vere affirmantur de eadem substantia et illa est consubstantialitas quam aucto-
11res ibi intendunt forte habere eadem enim substantia animae est memoria intelligentia et voluntas ita enim secundum augustinum et allega-
12tur in littera distinctione 3ª prima relative dicuntur ad invicem quod non esset nisi significarent aliqua distincta quae non sunt substantia animae

32
13ad tertium dico quod aliqua per quae exprimuntur distinctae partes imaginis numquam vere removentur ab anima rationali
14unde haec semper est vera et necessaria si formetur anima est intelligentia memoria et voluntas si anima saltem sit nec aliud intendit augustinus per "imaginem
15esse immortalem" quam quod anima necessario et immortaliter ipsa manente sit talis qualis exprimitur esse cum dicitur "esse memoria
16intelligentia voluntas"

33ad quartum bene respondet Scotus quod respectu dei ut obiecti habetur in mente creata ultima et per-
17fectissima ratio imaginis quia tunc ista tria non solum sunt expressiva similitudo trinitatis increatae ex hoc quo sunt
18tres tales res sic se habentes inter se aliquo modo sicut divinae personae per se habent inter se sed ultra hoc quia omnis
19actus est vere similitudo obiecti cuius est et quaedam expressa imaginatio ipsius licet aequivoca ideo quando actus illi eliciti
20respectu dei ut obiecti tunc perfectius habere imago et conformitas ad trinitatem increatam maxime cum etiam tunc in obiecto
21inveniatur maxime trinitas obiectiva correspondens quodammodo in mente trinitati subiectivae quod non contingit in aliis
22obiectis

34Ex eadem patet ad quintum quia perfectissima ratio imaginis possibilis haberi in creatura respectu trinitatis non est in anima
23et actibus sensitivis quia illi actus non possunt habere deum pro obiecto tamen videtur mihi quod in sensitiva humana quae
24est eadem cum intellectiva eius potest poni imago trinitatis in substantia et actibus sensitivis sic ordinatis ut supra tactus
25est quamquam imperfectior quam respectu obiecti mere intelligibilis quia actus sensitivi et appetitivi humani sunt simplices et inexten-
26si ita bene sicut actus intellectivi et volitivi sed secus est de bruto ubi tales actus sunt formae extensae et
27ideo est imperfectior similitudo ad trinitatem increatam simplicissimam

36 et videtur quod non quia quid vocaretur ibi memoria vel nuda
29substantia animae et illa non sufficit sine obiecto vel specie vel habitu principare actum tunc enim semper intelligeret sicut
30arguit Philosophus 2 de anima quod sensus semper sentiret si se solo ageret sensationes intentiones nec intellectus cum specie vel habitu
31quia intellectio actualis non distinguitur intellective ab habitu vel specie sicut non producitur ab eo assumptum patet quia actua-
32lis sensatio est species in sensu igitur similiter in intellectu antecedens patet per Philosophum et Commentatorem 2 de anima per 136 ubi probant et dicunt
33quod eadem est actio sensibilis et sensus id est ut exponit Commentator "actio sensibilis extra animam in movendo sensum et
34actio sensus quae est in sentiente id est qualitas qua sentiens qualificatur est eadem actio" haec Commentator et in commentis
35duobus proximo sequentibus exemplificat in auditu "sicut" inquit "actio auditus id est audire et actio so-
36natus id est sonare eadem est"

37similiter quod actualis intellectio non distinguitur ab habitu videtur quia ille generaretur
37ex actibus et tunc statim haberetur habitus et actus perfectissimus receptibilis in tali potentia cum haberetur primus
38actus causativus habitus consequens falsum consequentia patet quia primus actus causat aliquem gradum habitus et intellectus cum
39isto gradu causabit plus de actu quam potuit ante dum nihil habuit de habitu igitur intenderetur actus et actus magis intensus magis causabit de habitu et sic circulariter
40sine fine donec intellectus habeat de specie tam huius quam illius quantum potest capere Sed hoc est falsum igitur et illud ex
41quo sequitur scilicet quod actus distinguitur ab habitu non est igitur intellectio sicut proles procedens a memoria sicut a paren-
42te

38 ad istud dubium dico ad praesens quod immo intellectio actualis distinguitur sicut proles a memoria id est
43id est ab intellectu existente in actu primo sufficienti respectu intellectionis gignendae vel per praesentiam obiecti respectu
44primi actus naturaliter in eo causabilis respectu talis obiecti | vel per speciem aut habitum postea in absentia obiecti
45respectu cognitionis abstractivae gignendae respectu talis obiecti absentis | unde de actu primo intellectivo scilicet respectu
46talis obiecti naturalis causando verum est illud augustinus 9 de trinitate 30 de parvis "ab utroque paritur notitia a
47cognoscente scilicet et cognito" et per secundo dicto loquitur XV de trinitate c. 24 de parvis dicens "cum quod scimus loquimur
48ex scientia cum memoria tenemus nascitur verbum quod cuiusmodi est omnino" supple obiecti "cuiusmodi est scientia V108r
1de qua nascitur" statim enim sequitur unde habetur quod ly "eiusmodi et cuius" referunt obiectum et non notant speciem cognitio-
2nis "formata quippe" inquit "cognitio ab ea re quam scimus verbum est quod in corde dicimus"

39Item
3capitulo 28 dicit quod "verbum gignitur de scientia quae manet in anima" et capitulo 36 simile ex quibus et multis si
4similibus eius auctoritatibus satis patet quod augustinus senssit actualem intellectionem realiter distingui a specie vel scientia
5habituali ex qua secundum eum gignitur tamquam proles a cum parente sed a mente sicut verbum et proles a dicente

40
6contra tamen hanc sententiam eius et meam argui potest per argumenta eorum qui tenent quod actualis cognitio potest remanendo
7in mente subiective cessare esse intellectio ita quod tunc remaneat ista qualitas non existendo tunc intellectio sed species
8vel habitus igitur illud idem quod est species vel habitus anima non actu cogitante fit actualis cognitio cum
9anima ceperit cogitare igitur frustra poneretur species vel habitus distinctus a tali actuali cognitione
10et per consequens frustra poneretur realis partus secundae partis imaginis a specie vel habitu intellectus naturaliter sibi praesupponentis
11in eodem assumptum probatur primo quia aliter quando quis actu intelligeret haberet simul distinctas similitudines respectu eiusdem
12quod videtur superfluum consequentia patet quia etiam secundum augustinum ubi videtur sequi illam distinctionem actus ab habitu vel specie
139 de trinitate c. 15 et multis locis actualis cognitio sit simillima speciei de qua gignitur

41 Item eodem actu cognitionis
14aliquando verbum et res alia illa quod non omnes in verbo et alias non illa res sed alia vel nulla alia hoc non nisi detur
15quod qualitas quae est intellectio possit manere non essendo intellectio quia qua ratione potest manere et simul non esse in-
16tellectio istius cuius fuit intellectio pari ratione et cuius mens alterius

42 Praeterea cum diligo uno actu virtuoso
17omnes bonos si quis eorum me ignorante fiat malus cesso illum illo amore diligere quo dilexi
18omnes tales bonos quia tales et tamen non cessat iste actus igitur pari ratione de intellectione

43 Praeterea nihil diligitur
19nisi cognitum sed cognitio potest a deo destrui sine destructione qualitatis quae est dilectio igitur tunc remanebit
20et tamen non tunc erit dilectio pari ratione de intellectione

44 Praeterea ponatur dilectio qua Sortes diligit seipsum in
21Platone tunc Plato experietur se diligere se igitur tunc aliquid diligetur per istam dilectionem quod non prius et non dili-
22getur per eam illud quod prius assumptum probatur quia si Sortes velit sic se diligere angelum et haec volitio ponatur
23in Platone per illam Plato volet se diligere angelum igitur similiter in proposito et probatur hoc ultimum assumptum
24quia per intellectionem qua Sortes experitur se intelligere angelum positam in Platone Plato experietur se intelligere
25angelum igitur similiter et per volitionem

45 Praeterea dilectio Sortes et odium Platonis naturaliter se compati possunt in voluntate Sortis igitur cum odium Sortis et odium Platonis sint qualitates eiusdem speciei
26cum quacumque forma in subiecto aliquo potest una stare et alia sed in voluntate Sortis cum dilectione terminata ad
27Sortem stat odium Platonis igitur in eadem voluntate cum volitione terminata ad Sortem potest stare odium
28Sortis sed non potest cum dilectione Sortis esse odium Sortis igitur odium Sortis potest esse in voluntate Sortis quando
29ipsum non erit odium Sortis et pari ratione potest hoc contingere de cognitione sicut de volitione igitur

46 Praeterea visio
30aliqua potest esse in sensu quando ipsa non erit visio igitur similiter in intellectu de intellectione in intellectu antecedens probatur quia pars alia intellectualis
31albedinis pedalis visae ab aliqua distantia multo minor maxima non visibili ab ista distantia cete-
32ris paribus si per se esset modo videtur existens in tota albedine visa et tamen si per se esset ibi cessaret vi-
33deri sine hoc quod ista qualitas cessaret esse quae nunc est igitur visio etc.

47Quod ita non videatur patet quia si
34tota albedo secundum superficiem versam ad oculum videtur quaelibet eius pars secundum eandem superficiem videtur tamen quia quaelibet talis
35pars cooperatur ad visionem totius et facit ad hoc quod totum a remotiori videri potest quam videri posset
36residuum ista amota si cetera sint paria tamen quia compositum ex duobus maximis non visibilibus
37albedinibus ab alia distantia apparet habere partem extra partem in illa distantia igitur media pars eius videtur a tali
38distantia et pari ratione medietas medietatis et sic sine fine quod autem illa non videretur nulla albedine alia
39visa et tamen conservaretur qualitas praehabita respectu eius arguitur quia delectatio sensitiva potest esse ita parva et remissa
40quod per illam appetitus huiusmodi non poterit perceptibiliter delectari igitur similiter de sensitiva visione consequentia patet quia sicut
41per minorem delectionem sensitivam minus delectatur appetitus huiusmodi ita minor visio ceteris paribus imperfectius
42repraesentat obiectum suum

48 Item vel oportet hoc ponere id est quod non est dare minimum visibile ab a distantiam
43vel quod si sic tunc erit dare ultimum rei permanentis in esse puta visionis illius albedinis scilicet ab obiecti praesenti
44quo videtur inciperet fieri distantior a visu ceteris paribus utrumque secundorum apud alios est inconveniens igitur
45tales habent concedere primum

49 Praeterea si partes albedinis visae secundum per superficiem visam ad oculum continue corrumpantur
46secundum latum donec residuae cessent videri a bruto quaero autem in omni instanti habet tale brutum tota habet
47novam visionem et tunc esset dare ultimum rei permanentis in esse vel in omni instanti habet visionem
48minus extensam quam prius Ut Et hoc non est verum quia in visu bruti dum aliquid videtur manet continue visio V108v
1aeque extensa quia ita agit semipedalis albedo in totum oculum et visum bruti sicut pedalis et vel tertio sequitur quod
2habet visionem remissiorem quam ante sed talis remissio non fit per subtractionem alicuius partis gradualis quia formae
3non illo modo intenditur vel remittuntur igitur oportet quod haec sit quia eadem qualitas manens cessat esse
4visio istorum quorum prius erat visio

50 Praeterea sit albedo a visa visione b et post hoc instans ponatur una alia albedo
5simillima quae vocetur c in eodem loco quo fuit a et a adnihiletur visione conservata quaero tunc aut per b videbitur
6c simillimum a vel non si sic igitur visio b quae modo non est visio c erit postea visio illius et per consequens eadem visione
7qua videtur una pars integralis albedinis videtur et alia sibi simillima igitur pars integralis noviter acquisita noviter videtur per visionem
8continue prius repraesentem partem integralem praeexistentem si non contra a potest videri ab oculo meo tuo et
9infinitis aliis etiam igitur infinitae visiones possunt repraesentare a quae possunt esse simillimae visioni repraesenterbiti?
10c albedinem simillimam a quarum nulla potest repraesentare c nec ab a consequens falsum quia tunc sequetur quod iste
11terminus repraesentativum a esset terminus communis infinitis individuis eiusdem alicuius speciei conveniens et repugnans aliis
12infinitis eiusdem speciei consequens falsum tunc enim periret via probandi per indeterminatam aliam universalem

51similiter primo de caelo
13arguitur quod si haec terra nata sit descendere ad hoc centrum quod quantumque terra istius mundi vel alterius sit nat descendere ad hoc centrum et sicut habere ibi per Commentatorem commento 80 dicere quod terra
14alterius mundi movetur ad centrum illius et non ad centrum illius quia est proprii quibus illi centro istud est extra
15extra normam nec indiget disputatione ubi habetur etiam quod propinquitas non variat speciem et nota
16pro his ibi 78 et 79 sed haec ratio philosophi non valeret negato principio hic assumpto ad propositum igitur

52Item
17intellectus qui modo non intelligit per intellectionem a potest intelligere per a igitur similiter obiectum modo non intellectum per a po-
18terit per ipsum intelligi loquor de intellectionibus similibus et obiectis similibus assumptum patet quia intellectio Sortis
19potest poni in Platone et consequentia patet quia notitia essentialius dependet a subiecto quam ab obiecto

53 Item conceptus numerales
20omnes sunt eiusdem speciei aliter partes albedinis divisae possent causare infinitas qualitates specifice distinctas
21nam illis visis potest intellectus habere conceptus numerales quotquoquo sibi formare placuerit isti igitur conceptus sic potuerunt intendi et
22remitti quod erunt simillimi et per consequens qui prius repraesentaverit quinque poterit praecise repraesentare tria sicut repraesentat
23alius cui sit simillimus quia si quid convenit uni simillimorum simile convenit vel convenire potest reliquo aliter sequitur inconveniens
24illatum prius in argumento 10

54 Item si oculus continue videat aliquid prius motum et post quiescens eadem visio
25quae prius repraesentavit motum repraesentabit quietem et non motum

55 Item quaelibet pars quantitativa visionis bruti quae
26visio est perceptio est perceptio vel visio perceptiva vel perceptionis et multae sunt partes ita minime quod si essent per se
27nulla earum esset visio perceptiva licet remaneret in oculo quo prius nam aliqua poterit esse ita remissa quod non poterit via
28una naturae esse perceptio igitur pari ratione aliqua ita modica secundum extensionem quod non erat perceptio et similiter obiectum potest esse ita
29modicum quod non videtur perceptibiliter igitur qualitas ita modica quod quae non percipietur et tamen talis pars in toto erat perceptio
30quia tota per partes suas est perceptio et praeter haec sunt eiusdem speciei igitur si una est perceptio et reliqua igitur etc.

56 Praeterea
31si visio vel intellectio separarentur a subiectis suis non essent cognitiones igitur quod sint cognitiones accidit eis cum
32antecedens non sit impossibile

57 Item per Philosophum 7 Physicorum ad qualitates de prima specie non est motus quia sunt ad aliquid istud quia
33non sufficit nisi specialiter intellectum quia omnia de mundo sunt ad aliquid generaliter loquendo vel relationes quaedam si vero in-
34telligat quod res quae est notitia non potest esse maior etiam duplo et sicut proportionaliter augeatur tunc habetur propositum vel cla-
35rior notitia in duplo licet intra res quae est notitia non sit maior etiam duplo et sicut proportionaliter augeatur tunc habetur
36propositum et cum hoc declaratum est dictum Philosophi igitur etc.

58Alia etiam argumenta sunt quae apud me nullum vel modicum habent
37colorem ideo omittantur

59Istis non obstantibus teneo conclusionem contrariam quam alias probavi distinctione 1 licet haec conclusio sit multorum mo-
38dernorum et arguit Fitzralph contra eam per auctoritates Augustini qui 11 de trinitate c. 22 dicit quod "illud quod formatur in
39acie cogitantis est aliud ab eo quod in memoria conservatur et fit ab eo sicut proles a parente" et in multis passibus
40quos allegat dicit similia

60 Item per rationem si qualitas quae est actualis potest cessare esse cogitatio inhaerendo tamen
41animae sicut prius igitur pari ratione poterit iterato reincipere esse actualis cogitiatio et tunc intellectus noviter intelligeret sine hoc
42quod noviter esset causa illius intellectionis in aliquo genere causae quia nihil noviter ageret aut noviter reciperet et
43sine dubio inquit non videtur hoc intelligibile plura alia arguit quae omitto sufficiunt mihi rationes aliquas tactae de tran-
44situ a contradictorio in contradictorium et quod rationabilius poneretur hoc de ipsa potentia animae quam de accidente recepto
45et similia quaedam

61 Ad primum in contrarium dicendum quod conclusio illata est vera saepe de similibusbus quarum est tantum habitualis praesen-
46tatio illius obiecti et alia actualis immo de actualibus non est inconveniens dummodo sint alterius rei sicut patet de in-
47tuitiva cognitione alicuius et abstractiva eiusdem vel de visione alicuius rei in verbo et eiusdem in genere proprio

62 Ad secundum
48respondi potest in prologo quod hoc non sit per eundem actum numero

63 Ad tertium subiectum ibi et illius quod per se diligitur scilicet
49bonitatis moralis non diligitur nisi per accidens in casu argumenti et de similibustalibus concessi supra distinctione prima quod possunt V109r
1non cognosci vel non diligi eisdem actibus remanentibus sicut eodem actu visionis quo primo video per accidens substantiam
2panis in hostia consecranda eandem non video hostia consecranta sic in proposito cum distincte diligo moraliter bonos
3quia tales undedum cum me ignorante desinunt aliqui subesse huic ecclesiae desinunt et a me diligi illo actu

64 Ad aliud quia tunc posset dicitur aliquid diligi et non cog-
4nosci patet ex prima distinctione ubi tenui quod dilectio est cognitio et ideo nego consequentiam illam

65 Ad quintum dicendum quod si dilectio qua Sortes diligit
5Sortem ipsum poneretur in Platone Plato per istam non diligeret Platonem sed Sortem et similiter si dilectio qua Sortes vult se diligere angelum poneretur in Platone Plato vellet per
6illam Sortem diligere angelum et eodem modo si intellectio qua Sortes experitur se intelligere poneretur in Platone ille iudicaret Sortem intelligere
7vel experiretur nisi experientia aliud connotet id est hoc vocabulum

66 ad sextum bene volo quod dilectio Sortis et odium Platonis naturaliter compa-
8tiuntur se in eodem dici tamen potest quod non omne odium eiusdem speciei cum odio Platonis compatitur secum dilectionem Sortis naturaliter
9quia aliquod eiusdem speciei sibi contrariatur et istud non quia ad contrarietatem actuum huiusmodi individualium dilectionum scilicet cognitionum re-
10quiritur identitas numeralis obiecti unde etiam illi iudicio quo iudicarem hunc hominem esse Sortem demonstrato Sorte repugnaret contrarie
11iudicium quo iudicarem eundem non esse Sortem et tamen non idemillud iudicium quo iudicarem illum hominem non esse Sortem demonstrando Platonem
12unde amor et odium vel error et scientia non contrariantur nisi sint respectu eiusdem licet sint eiusdem speciei cum quibusdam quae invicem contrariantur
13 et in hoc est speciale in actibus vitalibus qui sunt ipsi motus et ordines potentiarum erga obiecta

67 Praeterea contrarietas si esset inter illas quali-
14tates non cessarent esse contrariae ex hoc quod cessarent referri ad ea quae prius ita videretur posse dici uno modo Aliter et unos quod
15non sunt eiusdem speciei quia ex alia et alia causa concepta habentur aliqua etiam secundum speciem alia istud tamen argumentum et fere omnia alia
16procedunt ex non causa ut causa quia difficultas est communis isto non posito et quaeritur eius causa quomodo evadetur

68 Ad septimum cum accipitur
17quod visio potest esse in sensu subiective sine hoc quod ipsa sit visio nego et cum probatur quod albedo minor in suo toto potest videri quam si esset
18per se concedo quam posset si nulla alia videtretur non dico quam si esset per se quia tales multae simul positae possent sensum immutare
19licet non componerent et ultra quod si omnes aliae partes destruerentur talis pars cessaret videri et ita etiam qualitas esse cessaret quae prius
20fuit visio istius et cum probatur quod non a simili per delectationem appetitus quae poterit esse ita remissa quod appetitus ista informatus
21non poterit per istam perceptibiliter delectari si intelligatur quod delectatio ista poterit esse ita remissa quod ista delectatio non
22perciperetur concedo et proportionaliter de visione si autem intelligatur quod sicut ita parva quod obiectum delectationis per huiusmodi delectationem
23vel qualitate non perciperetur nego quia nullus talis actus in sensu vel in intellectu distincte percipitur per seipsum

69 Ad octavum non
24pono aliquod minimum visibile ab aliqua distantia danda

70 Ad nonum tenendo augmentationem et dictionemdiminutionem gradualem in formis fieri
25per additionem et subtractionem similis in specie

71 Ad decimum dicendum quod alia albedo non est nata videri visione qua a albedo de
26facto videtur et conclusio ad quam deducitur non est inconveniens non plus quam quod quod iste idem essentialiter iste terminus esse naturaliter producibile de hac materia prima de-
27monstrata conveniat infinitis individuis ex ea producibilibus et tamen nulli omnium ex aliis materiis producibilium et tamen istud secundum a nullo
28negatur quare igitur primum ab isto argumento et quod tunc accipitur quod perit via inducendi universalem non sequitur sed est fallacia consequentis verum est enim quod hanc universalem
29obiectum omnis visio huiusmodi speciei cuius est visio albedinis 'b' potest esse visio 'b' perit via vera inducendi sed non hanc omnis talis visio
30est visio albedinis

72ad secundam propositionem de Philosopho et Commentatore I de caelo et metaphysica nullus catholicus debet tenere illud argumentum valere nisi qui
31negaret dei omnipotentiam posse extra hunc mundum alium omnino similem producere et posito quod sic fiat conclusio quam philosophus ibi inprobare
32nititur falsa esset et de facto est falsa et erronea secundum principia fidei quia intendit ibi probare impossibilitatem plurium mundorum haec igitur ratio mo-
33visse catholicum minime debuisset

73 Ad undecimum bene volo quod aliquid quod modo non intelligitur per intellectionem a potest in casu
34per accidens esse obiectum illius intellectionis non tamen per se et cum probatur quod sic quia alius potest per istamillam intelligere si ponatur in ipso et intellectio essentialius
35dependet a subiecto suo quam ab obiecto dico quod saepe essentialius in essendo sed quod ipsa subiecto cui inhaeret sicut vitali principio repraesen-
36tet obiectum cuius est dum actu sibi inhaerebit hoc habet inseparabiliter ex natura sui et in hoc nec ab obiecto dependet nec oportet quod a
37subiecto active sed ab isto qui active conservat eam in subiecto quodcumque illud fuerit

74 Ad duodecimum dicendum quod conceptus pure numerales
38non sunt eiusdem speciei sed sunt conceptus mere syncategorematici sicut 'omnis' et 'aliquis' quod patet quia terminum mediate sequentem faciunt stare
39confuse tantum sicut 'omnis' non enim sequitur 'bis comedisti panem igitur bis illum panem vel illum ' et ideo quantumcumque unus intendatur vel remittatur num-
40quam fiet simillimus alteri sicut nec conceptus cui correspondet haec vox 'aliquis' potest fieri simillimus qui exprimitur per hanc vocem 'omnis'
41et consequenter per omnia Ad propositum Respondeo de illis ut de istis

75unum tamen est advertendum quod nominaliter expressa sumuntur quasi collective et non faciunt terminum mediate sequentem stare confuse tantum sicut nec 'omnis' quando sumitur
42quasi collective

76Ad tertium decimum dicendum quod accedit visioni quod eius per se obiectum moveatur vel quiescat et per consequens quod ad ipsum
43sit motus vel quod ipsum sit quies quamvis mediatem visione posset evidenter iudicari vel saltem apparere quod res
44visa moveatur et ideo dicatur motus esse de numero per se sensibilium et ideo hic est dicendum sensibiliter consequenter sicut supra ad tertium

77
45 Ad quartum decimum sicut ad probationem septimi

78 Ad quintum decimum verum est quod omnis cognitio repraesentat alicui illud cuius est signum et ideo si
46in nullo est subiective nullius est signum tale naturaliter offerens obiectum cuius natum est esse signum nisi forte per modum obiecti si-
47cut imago Herculis repraesentat Herculem et facit Herculem habitualiter cognitum venire in actualem cogita-
48tionem sed de taliter signare nihil ad propositum et tamen concedendum est quod eo modo quo accidit illi rei quae estest intellectio quod ipsa sit
49accidens non enim est accidens nisi quando accidit et sicut accidit sibi esse qualitatem quia non dicitur qualitas nisi a qualificando
50ita accidit sibi quod ipsa sit cognitio quia natura sua est nata esse intellectio non sibi ipsi sed suo subiecto et sicut non potest illi
51in esse subiective quin ipsum qualificet ita nec quin sit sibi cognitio

79 Ad sextum decimum dicendum quod ipsa conceptioista conceptio non salvat in V109v
1talibus non esse motum ad mentem Philosophi quia ista opinioconceptio ponit omnem formam in qua Philosophus ponit motum secundum qualitatem esse sine addi-
2tione rei vel subtractione sed verior fantasia pro Philosopho est quod non scientia fit vel fieri potest scientia sine aliqua mutatione scientis vocando scientiam omnem
3veram notitiam iudicativam si enim stante notitia tali res aliter se haberet et post incipiat ita se habere sicut significat
4talis notitia tunc habetur scientia sine mutatione scienti quia eo ipso quod res est vel non est oratio dicitur etc.

80Similiter est de actu virtu-
5oso tam appetitivo quam cognitivo quod potest esse sic bonus et talis qualis debent esse postquam non fuit talis sine novitate
6alicuius sibi addito in subiecto scilicet per novitatem praecepti vel huiusmodi similiter de pulchritudine et de sanitate et ita de multis
7quae ponitur in prima specie qualitatis nam aliqua fiunt pulchritudo et sanitas ad amotionem aliorum sine additione vel subtractione ab illa vel ab illis quae erunt pulchritudo vel sanitas

95et videtur quod non quia si sic
16tunc amor angeli qui peccavit quo affectavit aequalitatem dei processit ab alia notitia aut igitur ab obscura notitia dei aut a clara si ab obscura notitia
17dei igitur cum obscura notitia in illo fuerit pena peccati sequitur quod primum peccatum angeli processit a pena peccati et ita sequitur
18quod pena naturaliter saltem praecessit culpam contra Augustinum 11 Genesim ad Litteram c. 24 si amor iste istius angeli iste proces-
19sit a clara notitia dei igitur angelus malus clare vidit deum quando fuit in maximo peccato et per consequens simul fuit
20miser et beatus quod nullus potest deum videre clare nisi beatus quia "haec est vita aeterna ut cognoscant te" etc. Iohanne 17

96
21 Item tunc primus amor in mente alicuius procederet a notitia et supposito quod iste amor sit respectu alicuius delectabilis
22cum tunc illa notitia sit verbum quia est cognitio alicuius respectu placentis igitur est verbum per definitionem verbi ex quo sequitur quod primus
23amor mentis in isto casu procedit a verbo consequens falsum quia tunc idem esset causa et effectus respectu eiusdem quia omne verbum
24procedit ab amore secundum augustinus IX de trinitate c. 21 24 et 31 et libro IX de trinitate c. 14 21 et per consequens si amor iste primus pro-
25cedit ab aliquo verbo et illud verbum ab aliquo amore tunc primus amor procederet a primo amore et ita idem causa sui

97 Praeterea
26quod primus amor non procedat ab aliqua notitia videtur quia prima notitia procedit ab amore igitur non econtra assumptum probatur quia prima cognitio sensitiva procedit
27ab amore igitur et prima intellectiva ultimum assumptum probatur quia notitia prima sensitiva sit a voluntate copulante sensum cum sensibili
28secundum Augustinum XI de trinitate c. 4 7 9 21 29 et quasi per totum librum sed voluntas non copulat nisi per amorem cum non
29habeat alium aliquem actum quo sic copulet igitur quaelibet cognitio sensitiva procedit ab amore

98 Praeterea appetitus sensitivus potest esse sine cognitione igitur
30et appetitus intellectivus assumptum probo quia naturaliter haberet famem et sitim et si numquam sentiret aliquid ab extrinseco sed fa-
31mes et sitis sunt appetitus per commentatorem II de anima commento 28 igitur

99 Item quinto talis dilectio lebere elicita a
32voluntate aut esset eadem res cum intellectione praesupposita ad hoc quod aliquid libere diligatur aut non si sic cum non sit
33maior ratio quod ista res possit fieri dilectio quam odium igitur dilectio posset esse odium contra probatur per syllogismum expositionum
34haec res est dilectio haec res potest esse odium igitur dilectio potest esse odium si non est intellectio cum deus omne absolutum creatum
35posset servare sine alio igitur posset servare dilectionem istam destructa ista intellectione et eadem ratione omni intellectione
36destructa et tunc voluntas posset diligere incognitum contra Augustinum et contra experientiam Et iuxta hoc ex libertate voluntatis
37potest idem inconveniens deduci confirmatur quia tunc voluntas libere posset imperare cognitionem de aliquo de quo non cogitatur actu
38aut igitur illud apprehenditur actu vel non si non voluntas operatur volitione circa incognitum si sic frustra praeciperet quia
39fieret prius quam perciperetur et prima hoc erat contra casum

100 Ad oppositum XV de trinitate c. 67 et 77 utrobique enim dicit quod amor
40procedit de scientia de ipsa mente

101 praeterea notitia praesupponitur amori sicut probat augustinus VIII de trinitate c. 16 et 10 de trinitate c.
414 8 et quasi per totum librum et III de libero arbitrio dicit hoc c. 42 quia nihil potest amari nisi cognitum quamvis possit
42aliquid cognosci et non amari sicut vult augustinus omnibus locis praeallegatis igitur cognitio aliquo modo est causa amoris et certum est quod
43non malis nec finalis nec formalis igitur effectiva igitur amor procedit a notitia

102 Praeterea nisi amor procederet de notitia actuali seu cognitione
44non esset amor inter ista proportionaliter consequens scilicet cuius oppositum declarat augustinus IX de trinitate c. 29 et XV de trinitate c. 67

103 praeterea philosophus
45et Commentator III de anima commento 50 determinantes modum per quem generantur in animali desiderium sive appetitus dicunt quod hoc
46fit ex hoc quod imaginatio imaginatur rem primo vel intellectus et postea res ipsa concupiscitur vel repraesentatur igitur ipsi volunt
47quod amor sive desiderium quod ipsi vocant ibi appetitum intellectivum sicut ibi dicit Commentator fiat ex actuali cognitione

104 Praeterea commento 54 dicit Commentator quod omnis appetitus fuit ab intellectu in actu

105 Praeterea commento 56 dicit Commentator quod "omnis appetitus
48fit ex imaginatione(imaginatione) et imaginatio ex quinque sensibus particularibus"

106 Praeterea XI Metaphysicae commento 36 sicut appetitus in brutis animalibus est
49propter sensum qui comprehendit voluptuosum et ita voluntas sive desiderium intellectus est propter intellectum et statim post desiderium enim est propter
50aestimationem eius quod est aliquid esse bonum et quod nos aestimamus aliquid esse bonum propter quod desideramus ipsum haec conclusio plane patet quod secundum eum amor producitur a notitia actuali etc.

107 Ad istud
51dubium dicendum est quod sic loquendo de amore qui est actus amandi vel appetendi per viam naturae causatus et ideo amor huiusmodi inter V111r
1partes imaginis proportionaliter spiritu sanctoss in imagine increata secundum augustinus ubi prius arguendo ad partem oppositam dubitationis huius haec conclusio satis patet per argumentum
2supra positum in primo articulo et per haec argumenta ad partem secundam

108 si instes per augustinum IV de trinitate ibi quasi per totum dicit quod mens humana
3est imago trinitatis increatae ratione illius trinitatis scilicet mentis notitiae et amoris in qua trinitate notitia procedit de mente
4et amor de notitia et tamen secundum eum ibi tam amor quam notitia sunt una essentia mentis igitur amor ibi non distinguitur realiter a
5notitia actuali a qua procedit nec notitia actualis quae est ibi proles a mente ipsa tamquam a parente

109 Respondet unus doctor
6quod amor et similiter notitia tripliciter accipiuntur uno modo pro potentiis secundo pro habitibus tertio pro actibus et ultra secundum hanc distinctionem
7esset dicendum ad Augustinum in isto passu quod per evidentiam tantum et secundum imaginationem solum est illa trinitas non secundum rem cuius proprietatespartes
8imaginatae(imaginatae) sunt secundum Augustinum ipsa substantia animae nec est ibi processus unius ab alio in ipsa substantia mentis secundum veritatem rei extra nisi virtualiter
9solum quia scilicet mens ipsa continet partialiter ista quorum unum procedit realiter ab alio et tertium ab utroque

152 Quintum dubium principale est
16an partes imaginis creatae sint aequales et videtur quod non quia augustinus 15 de trinitate c. 68 a singulis bina et a binis
17singula maioribus minora vincuntur et per hoc probat quod non sunt equales(aequales) sed respondetur quod
18ipse probat per hoc quod non sunt equales(aequales) secundum suos actus in via et hoc est verum

153 Contra si hoc intelligit tunc acceperit falsum quod a singulis
19singula vincuntur quia numquam vincitur memoria ab intellegentia quia quicquid intelligentia intelligit actu memoria meminit suo modo
20actu

154 Item si sint aequales tunc quicquid memoria memineret intellectus intelligeret sicut dicit augustinus 10 de trinitate c. 28 et Magister
21allegat primo libro d. 3 et in hoc ibidem ponitur aequalitas partium imaginis(imaginis) quia sic possunt saltem sed consequens videntur falsum quia aut intelligeret
22augustinus de intelligere actu primo aut actu secundo non primo quia intelligere in actu primo non est nisi meminere manifestum est et tunc nihil decla-
23raret per illud dictum si intellegat de intelligere in actu secundo tunc accipit falsum scilicet quia quicquid meminit intelligit quia multa habeo
24in memoria quae non actualiter cogito

155 Item tunc memoria et intelligentia et voluntas essent aequales consequens falsum quia ista non distinguntur
25realiter igitur ista non sunt aequalia consequentia patet per Hillary 3 de trinitate et per Magistrum primo libro d. 31 ubi dicit quod "aequalitas et simili-
26tudo non sunt nisi ubi est distinctio realis"

156 Item si sic tunc istae partes forent aequales ratione suorum actuum in patria cum
27ibi erant sanatae a languore sicut dicit augustinus 15 de trinitate c. 68 sed hoc est falsum quia tunc in patria amor naturaliter esset
28aequalis cognitioni si voluntas non impediretur quia voluntas potest ibi tantum amare quantum intellectus potest videre et per consequens cum voluntas ibi habeat
29adiuvans ipsam puta caritatem quae non excidit secundum apostolum sequitur quod voluntas plus amabit quam intellectus intelliget

157 Item tunc
30in patria cognitio mentis et eius amor forent aequales consequens videtur falsum quia ibi amor eius erit perfectus sicut dicit augustinus 9 de trinitate c. 9
31de parvis si igitur cognitio sit aequalis amori sequitur quod ibi mens tantum se cognoscit quantum est sed deus ibi ipsam non cognoscit nisi tantum quantum
32ipsa est igitur ipsa mens ibi tantum se cognoscit quantum deus eam cognoscit quod est impossibile

158 Item si sic tunc beatus in patria aequaliter
33amaret deum et omnia alia posito quod aequae clare cognoscat deum et omnia alia quod est impossibile quia cogitatis bonis in equalibus equaliter
34magis amat beatus magis bonum manifestum est Praeterea actus malus hic in via non est volitus a beato quia tunc ipse peccaret
35nec est nolitus quia tunc non esset in omnibus sicut vellet quia vellet ipsum actum suum esse et per consequens non haberet quicquid vult et ita non esset beatus et tamen talem actum
36cognoscit igitur non aequantur in eo igitur etc.

159 Ad oppositum arguitur per Augustinum 10 de trinitate c. 28 et Magister allegat d. 3 primi libri ubi
37probat augustinus quod memoria intelligentia et voluntas sunt aequales

160 Praeterea 15 de trinitate c. 68 dicit quod erunt haec aequalia quando erunt ab omni
38languore sanata

161 Praeterea 9 de trinitate in fine mens amor et notitia aequales sunt Praeterea 9 de trinitate cap. 9 de parvi in principio
39 mens amor et notitia eius tria quaedam sunt et cum perfecta sunt entia sunt si enim mens minus se amat quam est
40verbi gratia si se tantum amet hominis mens quantum amandum est corpus hominis cum plus sit ipsa quam corpus peccat
41et non est perfectus amor eius Item si Apostolus se amet quam est velut si tamen se amet quam amandum est deus
42etiam sic minimum im peccat et non habet perfectum amorem sui etc.

162 Et notitia bene hanc auctoritatem augustini qui probat solutionem
43quam alias respondi quod tunc apprehendit intellectus creatus aliquid cum cognoscit illud ita perfecte sicut ipsum est ens non autem sicut ipsum est cognoscibile
44quia infinite est cognoscibile ita dicit hic augustinus quod partes imaginis cum sunt perfectae tunc mens non minus amat se quam est et non
45dicit non minus amat se quam est amabilis nam est infinite amabilis infinite divini amoris

170 Sed primum motum potest impediri sic quia caritas viae id est quae
36adquiritur vel habetur a viatore in via est mensura beatitudinis conferendae tam cogitative quam fruitive et potest esse
37ut videtur quod tanta visio sibi correspondeat pro merito et causa clara quod voluntas non sufficeret sine caritate
38ad naturaliter ad causandum ista visione habita amorem aeque intensum in specie amoris fruitivi sicut ista visio est cla-
39ra et intensa in specie visionis et per consequens si habebit ex se quasi naturaliter amorem aequalis intensionis intensioni visio-
40nis requirit aliquod aliud promotum

171 Assumptum arguo sic ubi multae causae effectivae alterius rationis concurrunt et requi-
41runtur ad naturalem causationem effectus alicuius duplatio alterius earumdem sine alia non sufficit ut videtur ad
42duplationem effectus licet sufficiat ad notabilem eius melior actionem igitur cum sola dei visio non
43efficiat ibi inter causas creatas beatificam dei finitorum sed ipsa voluntas sicut causa creata principalior cum ista visione
44licet dupletur visio huius quia tamen manet praecise eadem voluntas et eiusdem virtutis et non duplatae non sequitur quod
45duplabitur fruitio igitur ad hoc quod dupletur fruitio ad duplationem visionis per naturalem actionem voluntatis oportet
46eius activitatem promoveri per caritatem vel aliquodud principium promotum in tali proportione ut ad hoc sufficiat
47et sic excluditur prima huius ratio manifeste

172 et cum arguitur quod voluntas semper potest aeque ferventer diligere id est aeque intense obiectum summe
48delectabile et placibile diligere sicut intellectus istud intelligit etiam amota caritate istud negandum est haec tamen concedendum est
49quod ita intensum amorem posset causare voluntas respectu summae delectabilis visi sicut esset visio ista
50intensa quae imaginaretur causari mere naturaliter ex natura obiecti et potentiae intellectivae secundum imaginationem falsam prae praehabitam
51quae imaginaretur deum agere mere naturaliter quicquid ageret et ita de aliis amabilibus et placibilibus V113v
1causatis naturaliter cum intellectu vel sensu suarum visionum de ista tamen visione quae beatifica est quae non est talis sed excellentioris
2lentius forte specie quam talis esse imaginaretur quae et voluntariae et non naturaliter est causabilis ab obiecto credibile est mihi
3quod in multis beatis sit talis clarior visio et intensior quam esset intensio amoris quae tamen ista visione sive
4promotivo sufficeret voluntas ad causandum

173 exemplum huius qui velim dicere ecce brutum animal vel homo videt rem
5multum placibilem visione naturaliter causata vel causabili a tali re placibili et potentia cognitiva bene volo quod
6appetitus correspondens tali potentiae cogitativae potest si nihil obstet obiectum sicillud sibi naturaliter conveniens et placibile seu delecta-
7bile ita fruenter diligere vel appetere quam intense apprehenditur dico tamen iuxta rationem praefatampraefatam quod si deus
8duplaret huius apprehensionem ultra intensionem quam posset quam natura talis potentiae cogitativae virtute sui et obiecti
9sic praesentis appetitus iste idem manens non sufficeret sine alio promotivo duplare appetitum seu amorem
10priorem cum ista duplata cognitione quia totalis causa non est duplata sed solum pars eius minus principalis causa autem quare
11potuerunt aequari in primis naturaliter causabilibus est quod ita fecunda et potens est talis natura respectu amoris a se causandi
12sicut respectu cognitionis a se causandae respectu eiusdem obiecti quamdiu promotiva hinc inde fuerunt paria sed cum duplatur
13actus non ex natura potentiae et obiecti sed a causa voluntariae vel tali modo receditur a proportione aequalitatis huiusmodi nisi aliud ad-
14iuvet sicut credo

174 Ex eodem patet planissime Ad secundum dato enim quod dupletur visio petri et etiam eius boni-
15tas dummodo non duplicetur activitas propria voluntatis sit duplatio clarius videntis eum non sequitur quod dupla-
16bitur dilectio erga petrum quia ut prius duplatio partis causae non infert duplationem effectus naturaliter consequenter ex
17causa collecta vel collectione causarum ex illa et alia vel aliis cum causis

175 Aliter etiam dici potest ex eodem primo respondendi
18quod licet duplaretur bonitas petri vel caperetur bonum aliud duplatum petro quod obiceretur eidem intellectivi cui primo
19obiciatur petrus non sequeretur ceteris permanentibus sicut ante duplex visio dupli boni quia licet dupletur obiectum et per
20consequens activitas obiectiva non tamen duplatur alia principior visionis causa scilicet intellectus datus et tamen a cognoscentis et cognito
21pariter notitia sicut supra igitur non oportebit visionem duplari cuius oppositum imaginatur argumentum si ad formam debi-
22tam deducatur qualiter autem sit de facto utrum videlicet amor et visio beatifica sint aequaliter intensi hic in sua
23specie et hic in sua est quaestio facti et non est nobis scibile in via peregrinantibus nisi fuerit a deo vel aliter
24revelatum

176 Ad primum argumentum istius dubii augustinus loquendo ibi de aequalitate secundo modo dicta in positione et isto modo verum
25est quod non sunt partes illae imaginis aequales in viatoribus communiter quando ut saepius una pars sic loquendo est in viatore
26magis impedita quam alia

177 Ad secundum respondet Fitzralph cum accipitur quod tunc intellectus intelligeret quicquid memoria memineret
27dico inquit quod intelligere est duobus modis scilicet in actu et habitu et secundo modo ibi loquitur augustinus et cum accipitur quod sic
28intelligere non est tantumnisi meminere dicendo inquit quod hoc est verum sed tamen secundum aliam rationem dicitur intelligere et secundum aliam meminere dicitur nisienim meminere quatenus est cognitio
29conservata et dicitur intelligere quatenus absolute est habitus cogitativus quae rationes diversae sunt sicut intellectus et memoria unde
30bene probatur per idem medium quod memoria et intelligentia sunt aequales quoad obiecta

178

179 Ad tertium patet quod memoria intelligentia et
31voluntas in eadem mente non sunt aequales proprietas sicud nec sunt partes mentis sed sunt aequales per modum dictum in positione
32scilicet quo ad obiecta et secundo modo similiter et auctoritas Hillary solum probat quod non proprie distinguuntur aequales quia non realiter distinguuntur
33et hoc est verum

180 Ad quartum respondet Fitzralph quod amor est in patria intensior propter causam superius improbatam sed
34patuit quod illud medium non necessitat illud ponere sed argumentum tangit unum dubium facti ubi posset esse sic et aliter
35et ideo qualiter sit de facto nobis totaliter est incertum

181 Ad quintum respondet Fitzralph quod augustinus dicens quod quando amor
36erit perfectus tunc mens amat se quantum est intelligit quod amat se quantum ipsa est a se tunc amanda a sesed deus multo magis amat eam quam ipsa sit amanda a se
37ideo non sequitur ad intellectum augustini quod ipsa tamen amet se quantum deus amat ipsum

182 sed haec responsio est glossa ob-
38scurior textu vel potius obscuratio textus clari cuius causa non est alia nisi quia conatur vitare unum
39verum conclusio enim deducta per illud quintum argumentum est ad intellectum Augustini vera ad litteram sicut sonat sicut enim nos actu
40finito deum diligimus infinite ad intellectum saepe datum quia scilicet praeponimus eum in amore vel per amorem infinitis a-
41mabilibus si darentur illa econtrario non est negandum quin deus suo amore infinito in finite diligat petrum vel men-
42tem de qua loquimur et appretiatur eam quantum est et quantum valet valore naturali et gratuito et non ultra et secundum istum va-
43lorem praeparat vel confert sibi bonum et isto modo loquendo plus diligit petrum quam linum secundum istum excessum secundum quaestionem
44plus valet petrus et plus meruit eodem modo loquendo mens ipsa iam beata licet infinite infinitorum appretiationis passive
45et ita loquar diligat deum et in infinitum plus gaudium et omne bonum illi possibile optet deo quam sibi vel in infinitum sic loquendo plus complacet in eo quod deus habet gaudium seu gaudet gaudio sibi proportionali quam faciat in gaudio quod ipsa optimum
46quam sibi cum ipsa praecise diliget se ipsam quantum ipsa valet appretiative et praecise ad tantum bonum
47quantum ipsa meruit et minus seipsam quam animam christi vel beatae virginis isto modo quia isto modo unumquodque diligit
48et appretiatur secundum gradum sui valoris et secundum hoc optat sibi proportionaliter quantum bonum ipsa meruit optinere

183 sic igitur concedenda est conclusio quod sic loquendo mens quando amor sumus
49erit perfectus ipsa tantum amat se quantum est et deus ipsam etiam ipsum tantum quantum ipsa est et ideo ipsa seipsam V114r
1quantum deus ipsam quia neuter nisi quantum valet licet deus diligat ipsam in infinitum plus quam ipsa seipsam secundum magnitudinem perfec-
2tionis ipsius dilectionis quia deus quicquid amat amat infinite infiniteinfinitae amoris et creatura nihil diligit nec deum nec creaturam
3nisi finite finitefinitae amoris

184 Ad sextum dicendum quod mente aeque clare cognoscere deum et alia potest dupliciter intelligi vel quod aeque
4proportionate et aeque comprehensive et dixi alias quod isto modo in infinitum minus perfecte et minus clare deum quam seipsam vel
5aliam creaturam visam a se et hoc quamvis visione multo intensiore videatur deus quam aliquid aliud alio modo potest intelligi
6quod aeque clare cognoscat deum et alia quia cognitione aeque intensa in sua specie diligit deum sicut facit creaturam vel aliud
7ibi visum vel quam intense diligit aliud in specie visionis congrua creaturae et dico quod non est sic quia deum videt visione
8suam capacitatem in specie visionis in qua deum videt replente nihil autem aliud ita intense ibi videt per cognitionem in genere
9proprio quia talis non videt nisi visione quam ipsa cum obiecto causare naturaliter sufficiunt ibi et ista multum deficit a tanta secundum inten-
10sionem quanta cum ista quae habetur respectu dei cuius probatio plana est quia si imaginetur(imaginetur) duplari entitas creaturae da-
11tae ipsa cum eodem intellectu sufficeret ad causandum cognitionem eiusdem speciei priori intensiorem licet non duplo inten-
12dere quia altera causa puta obiectum est activius quam primo datum totale tamen principium non duplatur

185 Dicendum est igitur
13quod nihil aliud a deo potest cognosci in genere proprio ita clare id est ita intense in specie cognitionis sibi congrue videri seu cognosci
14a creatura sicut cognoscitur ab ea deus et hoc cognitione in gradu naturaliter ab ipsa causabili et obiecto et propter hoc argumentum imaginatur unum
15falsum super quo fundatur scilicet quod mens ita clare ibi ad sicut deum dices licet nihil aliud possit mentem
16replere sui cognitione naturaliter ab ipso et mente cui obicitur causabili tamen deus poterit istius speciei cognitione
17ipsam replere quo posito stat argumentum quod vel partes imaginis non erunt respectu illius creaturae aequales secundum intensionem vel
18quod mens isto casu posito tantum diliget aliud sicut dictum Et est dicendum quod neutrorum sequitur quantum ad sensum praesentem loquendo
19in quo ly 'tantum' et 'quantum' debet notare aequalitatem intensionis actus hinc inde nam si deus in ea duplaret
20respectu a creaturae cognitionem maximam naturalem ab ea et a tali obiecto causabilem et relinqueret eam sibi ipsi respectu amoris causan-
21di respectu creaturae eiusdem amabilis rationaliter placibilis ipsa non diligeret eam ita intense sicut cognosceret quia ibi non teruit nisi
22altera de causis et minus etiam principalis respectu amoris causandi sicut superius est notandum Alia autem pars consequentis illati vera esset si deo placeret amorem duplare
23ibi proportionalem cognitionem quam per causam duplaret certe hoc non esset impossibile et si in facto poneretur tunc mens ista
24tantum diligeret creaturam sicut deum si ly 'tantum' et ly 'sicut' notent aequalitatem intensionis alio tamen modo isto
25casu posito loquendo infinite plus diligeret mens ipsa deum quam creaturam istam qua tamen aeque intenso actu
26diligeret quanto deum ut iam praedeclaratum est

186 ad ultimum respondetur quod peccatum si sit aliquid in mundo
27est volitum a beato sicut et a deo tamen nec deus nec beatus vult illud esse peccatum sed credo quod argumentum non cogat
28nec necessitet illud concedere immo credo quod multa velint beati quae numquam fient quia caritatem magnam habent
29erga viatores quos optant saltem salvari et orant pro eorum salute sibi devotorum quae ad hoc possibilis est quorum tamen plurium dampabuntur et hoc supposito sicut possibile est quod non
30revelet eis qui erit finaliter de tali pro quo orat

187 Item in legenda beati iohannis evangelistae habetur "vidi angelos
31viros flentes" igitur illi angelis displacuit ruina istorum iuvenum

188 Item in evangelio "magnum gaudium
32est angelis in caelo super uno peccatore" etc. credo quod tales displicentiae quae procedunt ex caritate ad proximos via-
33tores non repugnent eorum statui beatifico nec credo quod omnia fient circa alios quae fieri optant circa alios sed circa se concedo quod quicquid optant sibi ipsis optinent et si
34velint non circumstari de ruina suorum devotorum non circumstabuntur sicut visibile est quod omnis eis circumstantia
35sit adempta et si vellent quod eis non displiceret ruina talium non displiceret eis

189 et tunc ad alius de actu peccati bene credo quod vellent illum non esse in aliquo eis devotode vo-
36to nec aestimo quod tenentur in omni volito conformari deo nec credo eos consequi in omnibus quicquid vellent citra
37saltem diem iudicii quia animae beatae appetunt secundum augustinum ibi uniri suis corporibus in tantum ut sint
38propter hoc minus beati quam post erunt quia hic non distentio qualiter debent intelligi consequenter tamen quicquid volunt de
39hiis(his) in quibus aequaliter sunt beati quia non possunt desiderare nisi quod ratio secundum legem divinae iustitiae dictat eos licite
40posse velleposse velle vel ??? hoc igitur eis deus liberaliter conferre voluerit ut quod dum in via viverent meruerunt

190 Ad primum argumentum principale quaestionis "si servasset in se bonum" etc. dicendum quod imago dei sumitur uno
41modo pro substantia mentis creaturae quae semper dum est est memoria intelligentia et voluntas et illud bonum non perdidit homo quoad substantiam
42per peccatum licet perdiderit efficientiam bene operandi ex impedimentis quae incurrit et haec sit sua in naturalibus
43vulneratio Alio modo pro ista substantia cum actibus cognitionis et dilectionis dei et actus istos perdidit in
44qua licet forte creatus fuit vel in quales poterat in statu innocentiae et semper si non delinquerent potuissent nunc autem pro statu naturae lapsae in tales actus non potest et maxime non tunc cum
45servit peccatis et a dei notitia et amore distrahitur et advertitur ad terrena

191 Ad secundum patet per idem

192 Ad tertium concedendum
46est quod tam mens est imago dei quam homo secundum mentem quia mens seu anima rationalis est nobilius inter partes hominis
47et cum quaeritur utrum homo magis vel anima sit imago dei respondet unus doctor Fitzralph quod mens et cum arguitur quod non quia homo est nobilius ens
48et per consequens deo similius per antecedensanselmum et per consequens magis imago

193 Respondet quod homo est ens nobilius extensive sed mens intensive
49et secundo modo loquitur anselmus quia tamen istud non apparet esse verum cum nobilitas mentis sit essentialis pars humanae nobilitatis
50et per consequens homo sit aeque nobilis vel nobilius mente sua Ideo potest dici quod sicut homo ita perfecte intelligit sicut anima sua et V114v
1neque perfectius neque imperfectius neque magis neque minus licet non aeque primo ita est homo imago dei neque magis neque minus quam
2humana mens secundum perfectionem licet mens primo et principalius quam homo quia homo non est dei imago ut nunc loquimur nisi secundum mentem
3suam et unumquodque propter quod et illud magis etc.

194 Ad quartam ait ratione substantiae suae aut ratione actuum respondetur et bene quod
4magis ratione essentiae suae quia ipsa substantia mentis etest imago dei actus autem non sunt imago dei sed tantum ipsa mens
5in comparatione ad actus quos potest secundum ordinem supra tactum quia scilicet potest deum per actus suos capere ideo maius et
6expressius est mens ipsa imago dei cum actualiter habet actus huius quam cum non habet unum per oppositum potest una vice
7unus perfecte dicit imago quam alias quia magis ductam in notitiam trinitatis quoad personarum distinctionem et ordinem personarum prius
8habitualiter fide vel revelatione cogitatum non est enim ut supra tactum est de ratione imaginis vel vestigii ducere in primam
9notitiam istius cuius est

195 ad rationes contra in argumento factas patet supra quia non est ibi secundum magistrum tanta similitudo quin maior
10sit dissimilitudo

196 Ad quintum respondetur et bene quod quoad aliquid cognitio eius est nata abducere et quo ad aliquid est nata
11est iuvare ad cognitionem perfectam trinitatis quantum enim ad hoc quod in deo sit alia trinitas ex hoc quia meminit et intelligit et a-
12mat iuvat et etiam quantum ad hoc ut cognoscatur distinctius modus emanationis filii a patre et spiritu sancto ab utraque quia similes emanationes inveniuntur in actu intellectus et in actu voluntatis sicut augustinus declarat 5 de trinitate c. 15 in fine sed quantum ad
13hoc abducit ut sciatur scilicet an pater et filius et spiritus sanctus sint distincti quod cum hoc sint unum ens se ipsum abducit in quam
14nisi quia fides firmus facit adhaerere quia sit sicut quam argumentum a simili in mente ad contrarium faciat adhaerere illi colori fides igitur excludit istam
15abductionem et hoc facto magis iuvat cognitio mentis etc.

197 Ad sextum quod immortaliter insita est etc. responsum est
16supra in solvendo rationes primi dubii