1 B300a DISTINCTIO XXXV
1De attributis diuinis.
2 ACTENVSma-
3gister egit de trinita
4te benedicta quantum
5ad se & sibi intrinse-
6ca. Hic consequenter
7usque in finem agit de
8ipsa quantum ad quem
9dam attributa, secundum quae est princi-
10pium creaturae: quae sunt sapientia, poten-
11tia & bonitas. Quae in agentibus secun-
12dum propositum) non per necessitatem
13naturae) ponuntur operationum princi-
14pia. Primo ergo determinans de sapien-
15tia in distinctionibus septen. De ea agit
16primo in generali quo ad se dist. praesen-
17ti. Secundo, prout res scitas continet in
18se obiectiue dis. xxxvj. Tertio quomodo
19ipsa est in obiectis scitis di. xxxvij. Quar-
20to de ea prout se habet causaliter ad res
21cognitas dist. xxxviij. Quinto quantum
22ad immutabilitatem eius ad res mutabi-
23les scitas distinctio. xxxix. Sexto specia
24liter de una eius specie, quae est praedesti-
25natio quantum ad effectum eius dist. xl.
26Septimo, de eius causa dist. xli.

2 ¶ Et po-
27test sententia textus sic summari.

3 ¶ Con-
28clusio prima. Licet sapientia, & scientia
29in deo sit una simplex diuina essentia
30fortitur tamen uaria nomina in ordine
31ad scita. Hoc ostendit. Nam dicitur non
32solum scientia: sed etiam praescientia, &
33praeuidentia, dispositio; praedestinatio,
34prouidentia. Praeuidentia, & praescientia
35sunt de futuris. Dispositio de faciendis
36Praedestinatio de saluandis. Prouidentia
37idem est, quod dispositio. Scientia autem
38& sapientia de omnibus aeternis, & tem
39poralibus, praeteritis, praesentibus, & fu-
40ris. Sed tunc est dubium, an in deo fuis-
41set pscientia si nulla fuissent futura.

4 ¶ Pro
42quo est haec conclusio secunda. In deo fuis-
43pet id, quod nunc est praescientia id est essen-
44tia diuina qua nunc scit futura: sed non
45fuisset tunc dicta praescientia propter
46defectum connotati.

5 ¶ Tertia conclusio.
47Quia omnia nouit deus: omnia: dicunt
48esse in deo: & fuisse in eo ab aeterno:
49& in eo fuisse uita. Haec latius habentur
50in textu.