1 S452b
68DIsTINCTIO. 44 QVAESTIO. I

2
69CIrca. 44. Distinctio. quaeruntur septem. Primum
70Ade conditione resurgentium in communi: quartum
71de Quatuor dotibus corporis glorificati. sextum de poen-
72damnatorum quo ad animas. septimum quo ad cor-
73pora.

3
74De aetate & statura resurgentium.

4
75Thom. 4. Distin. 43. q. 1. per totam.

5
76QVANTVM ad primum quae-
77ritur vtrum ad hoc quod idem ho-
78mo numero resurgat, requiratur
79quod corpus eius formetur ex eisdem
80pulueribus in quos fuit resolu-
81tum, vel vt quidam quaerunt: sup-
82posito quod corpus Petri, & corpus
83Pauli remanerent post mortem
84non incinerata, & in resurrectione anima Petri fieret in
85corpore Pauli, & anima Pauli in corpore Petri: vtrum esses
86idem numero Petrus qui fuit prius: & idem numero Pau
87lus: & arguitur quod non: quia quae differunt secundum ma-
88teriam differunt numero vt habetur. 5. meta. sed facta ista
89suppositione: Petrus post resurrectionem differret a seipso
90ante resurrectionem secundum materiam: ergo non esset idem
91numero.

6 Item identitas totius dependet ex identi-
92tate partium, sed si anima Petri fieret in corpore Pauli:
93compositum ex his non haberet easdem partes essentiales
94quas habebat Petrus ante resurrectionem: quia saltem non
95haberet eandem materiam. ergo non esset idem compositum
96quod prius

7 In contrarium est, quia quando duo habent
97eandem habitudinem ad tertium, quicquid causatur ex coniun
98ctione vnius cum illo, causatur, ex coniunctione alterius
99cum eodem: sed corpus Petri & corpus Pauli habent omni-
100no eandem habitudinem ad animam Petri: vt probabitur.
101ergo si ex coniunctione illorum vnus illorum cum anima
102Petri resultat idem Petrus vtprius: videtur quod similiter fiat
103ex coniunctione alterius. Probatio minoris: quia corp-
104Petri & corpus Pauli non habent aliquam habitudinem ad
105animam, vel quancunque aliam formam nisi mediante resolu-
106tione in materiam primam: qua facta vtriusque cum sit pura
107potentia passiua nullum actum sibi determinans: aequaliter
108est in potentia ad omnem formam: & habet aequalem habi
109tudinem.

8 Respondeo, hic sunt tria videnda. Primo, de
110resurgentium identitate quo ad substantiam. secundo,
111de integritate quo ad quantitatem. Tertio, de conformi
112tate vel formositate quo ad qualitatem.

9 Quantum ad
113primum dicunt omnes, quoderit idem numero substantialiter
114quo ad formam & materiam. sed de hoc dubitatur: supposi-
115to quod in homine sit tantum vna forma substantialis: si ani
116ma Petri fieret in materia prima quae fuit in corpore
117Pauli vtrum esset idem Petrus qui fuit prius.

10 Et dicunt
118quidam probabiliter quod cuiuscunque materiae vniatur in
119resurrectione: ex quo est eadem forma secundum nume-
120rum: per consequens erit idem Petrus secundum numerum:
121quod probatur dupliciter. Primo ex natura materiae sic
122secundum Arist. 7. meta. materia secundum se, nec est quid nec
123quantum, nec quale, nec aliud praedicamentorum. nec tamen est ni-
124hil nec negatio nec priuatio: sed tamen est pura potentia
125susceptiua formarum corporalium & priuationum. Et idem di
126cit beatus August. 12. confessi. quod materia nec est corpus
127nec est forma, nec aliquid de se formatum, & sic est prope
128nihil, & tamen non est nihil: sed tamen est aliquid infor-
129me receptiuum gmnium formarum. Et commentator etiam in S453a
1de substantia orbis dicit: quod materia substantiatur per
2posse. ex quo patet quod ad intrinsecam naturam materiae
3nulla actualitas omnino pertinet, sed pura potentiali-
4tas ad recipiendum quamcunque actualitatem in materia
5possibilem. Ex hoc sic arguitur. Quando aliquid nullam
6diuersitatem habet ex se: sed omnem quam habet vel ha-
7bere potest trahit ex alio: non solum effectiue, sed forma
8liter: tale debet iudicari idem vel diuersum ex alio: sed
9materia prima in se ex se nullam habet diuersitatem ad a-
10liam materiam, sed omnem quam habet vel habere po-
11test trahit ex alio. scilicet ex forma sibi indita & ex dante for-
12mam ex vno formaliter: & ex alio effectiue. ergo materia
13debet iudicari eadem vel diuersa solum ex forma sibi in-
14dita. existente ergo eadem forma omnis materia sibi vni-
15ta nunc & prius debet iudicari eadem: si autem hoc &
16compositum. maior de se manifesta est: minor probatur
17ex natura materiae: quae est quod materia sit pura potentia,
18vt statim dictum est. quia ex quo materia est pura poten
19tia de se non habet aliquod esse, sed solum posse esse: sed
20totum suum esse est a forma: & per consequens identitas
21& diuersitas: cum ab eodem habeat quodlibet esse & esse
22vnum in se, & diuersum ab alio: materia ergo cum de se
23nullam habeat entitatem sed solum potentiam ad enti-
24tatem: ex se non habet aliquam diuersitatem, sed solum po
25tentiam ad diuersitatem. Et hoc est quod dicit commenta-
26tor super. 2. meta. quod in fundamento naturae nihil est di-
27stinctum: vocat autem fundamentum naturae materiam pri-
28mam: & sic patet minor, sequitur ergo conclusio.

11 secun-
29da ratio talis est. Nisi tota vnitas materiae & compositi esset
30a forma: tunc animal quod nutritur post conuersionem
31alimenti, non esset simpliciter idem quod prius etiam quo
32ad essentiam: consequens est falsum: ergo & antecedens,
33consequentis falsitas apparet per Damas. lib. 4. c. 5. vbi di
34cit, quod panis & vinum & aqua in corpus & sanguinem co-
35medentis trasmutantur, nec tamen fit aliud corpus quam prius.
36& idem videtur sentire Arist. primo de generatione. Est etiam
37ad hoc ratio: quia si animal est aliud essentialiter post nutrimen-
38tum quam ante: aut esset aliud secundum totum aut secundum
39partem solum. non secundum se totum, vt de se patet. tunc enim
40in omni nutritione esset noua generatio: quod est falsum,
41nec secundum partem quia aut secundum formam aut secundum
42materiam: non secundum formam. quia vt dicitur primo de
43generatione in hoc differt nutritio a generatione. quia in nu-
44tritione non accipit materia nouam formam quae prius non
45fuit, sed fit hoc solum sub forma quae prius extitit. in genera-
46tione autem materia accipit nouam formam quae omnino non
47fuit: nec secundum materiam: quia aut secundum totam aut secun-
48dum partem non secundum totam: quia materia animalis praeexistens
49non tota simul abiicitur &alia tota noua inducitur, vt de
50se patet: nec secundum partem: quia materia uero habet de se
51partem &partem in essentia sua circumscripta partialitate quam
52titatiua: de qua non loquimur. ergo idem animalpenitus quo
53ad substantiam in toto & parte est ante nutritionem & post: &
54sic patet falsitas consequentis. Probatio consequentiae: quia
55per nutritionem forma animalis fit de nouo in materia ali
56menti: quae si de se haberet aliquam vnitatem praeter illam quam habes
57a forma: tunc materia post nutritionem differret a materia
58aum nutritionem, sicut differt totum a parte & per consequens esset
59aliud aliter saltem in parte. patet ergo quod materia de se nullam
60habet identitatem aut diuersitatem nisi quam habet a forma. &
61sic manente eandem forma erit eadem materia vndecunque veniat
62& per consequens idem compositum.

12 Alii communiter dicunt quod si aia Pe
63tri non vnirer materiae quam hic habuit: sed illi quam Paulus
64habuit: non esset idem homo numero simpliciter: quia variato
65vno de illis quae sunt necessitate ad vnitatem compositi variat
66compositum, sed sic est hic. ergo &c. maior ab omnibus concedit.
67Probatio minoris quo ad istam partem quod vnitas compositi de- S453b
68pendet non ex sola forma, sed ex forma simul & materia. quia
69ab illo habet aliquid vnitatem a quo entitatem, sed compositum
70habet entitatem essentialem non a sola forma, sed a forma &
71materia: alias tota entitas &essentia hominis esset in anima sepa
72rata. ergo & vnitatem essentialem.

13 Item probatio quod materia
73non sit vna vnitate suae essentiae quae est potentia a forma: quia
74vnum conuertii cum ente. vnde sicut in materia est triplex enti-
75tas: sic & triplex vnitas. Est enim primo materia potentia
76quaedam a solo Deo effectiue, & a nullo alio quocumque. secundo
77participat a forma esse actuale. Tertio a quantitate esse
78extensum. Primo deber vnitas potentialis substantialis. secundo
79vnitas substantialis aequalis. tertio vnitas accidentalis quae est
80prici. numeri: modo ista vltima numeratur numero quantitatis:
81cuius effectus est formalis, ita quod illi qui dicunt quod in augmento
82tota quantitas praeexistens corrumpitur & noua generatur: non
83possunt saluare quod sit idem quantum puer & senex: licet sit idem
84homo. Et similiter in corpore Christi viuo & mortuo &
85resuscitato non esset eadem quantitas numero, non esset idem quam
86tum numero, sed quantum ad secundum est vnitas actualis sub
87stantialis a forma substantiali. vnde ista est tota forma sub-
88stantialis & sola, sicut prima a forma accidentali. tertia
89estvnitas potentialis quam habet a se, non ab alio formaliter:
90sicut nec entitatem. verbi gratia. in generato & corrupto est
91vna materia numero, numerositate essentiali possibili,
92non actuali nec accidentali.

14 Hanc rationem alii dedu-
93cunt aliter dicentes sic, ab eodem habet aliquid entitatem &
94vnitatem in se & distinctionem ab alio. sed materia habet en
95titatem essentialem: non a forma nec per formam: licet non sine
96forma. ergo habet vnitatem in se & distinctionem ab alio non
97a forma nec per formam. non ergo materia habet totam
98vnitatem & distinctionem a forma: sicut supponebat
99prior ratio. Probatio minoris tripliciter patet, quia mate
100ria est ingenerabilis & incorruptibilis: vt dicitur primo
101physicorum. sed nulla entitas quae sit in materia per formam
102& a forma est ingenerabilis & incorruptibilis: cum per
103generationem acquiratur & per corruptionem amittitur
104ergo. &c.

15 Item realis compositio est ad minus duo
105rum realiter differentium. sed materia & forma faciunt con
106positionem essentialem vel realem vnitatem. ergo sunt
107duorealiter distincta, quod non esset nisi materia secun-
108dum se haberet aliquam realem vnitatem praeter illam quam
109habet a forma.

16 Item subiectum manet idem sub vtroque
110termino transmutationis. sed materia est subiectum trans-
111mutationis quae est a forma in formam. ergo eadem est ma
112teria sub diuersis formis, quod non posset esse si materia
113haberet totam vnitatem suam a forma. sed ad ista respon-
114dent primi dicentes, quod cum materia de se sit in pura poten
115tia ad esse ex tali entitate competit ei duplex distinctio:
116vna qua distinguitur a puro non ente per hoc quod ipsa
117est aliquo modo ens. alia qua distinguitur ab actu per
118hoc quod ipsa est potentia, de qua duplici distinctione proce-
119dit ratio: quae probat quod materia habet aliquam vnitatem &
120entitatem in se per quam est ingenita & incorruptibilis: &
121alia a forma realiter & subiectum trasmutationis quae est
122a forma in formam: & ad hoc sufficit entitas possibilis so-
123lum & vnitas proportionaliter ei correspondens, sed de
124hac non loquimur: quia solum quaerimus de distinctione
125materiae a materia & eius vnitate: talem autem distinctio-
126nem impossibile est inuenire in materia secundum se, cum omnis
127materia secundum se sit tantum pura potentia, & per hoc vna non potest
128distingui ab alia secundum conem rationem potentiae: cum in hoc
129conueniat: item nec secundum numeralem distinctionem potentiae a
130potentia: quia numerus eorum quae sunt vnius rationis suppo
131nit actualitatem eorum siue entitatem actualem eorum quae
132numerantur si actu sunt plura: si autem solum possunt esse
133& nondum sunt: possunt quidem plura esse secundum numerum sed
134nandum sunt: cum igitur materia non habeat aliquam cutitatem S454a
1actualem secundum se, sed omnem quam habet: habet per for-
2mam & a forma: consequens est quod secundum se non potest
3habere aliquem numerum quo distinguatur actu ab alia. si
4autem aliquis diceret quod tota distinctio numeralis est qui-
5dem per formam vel a forma, sed solum quantum ad fieri: non
6autem quantum ad conseruari, ac per hoc materia quae facta
7est per formam diuersa numero a quacunque alia materia
8semper remanet alia: nec recipit aliam vnitatem nume-
9ralem sub quacunque forma fiat de nouo: sed semper reti-
10net praeexistentem: & sic non oportet quod materia quae fit sub
11aliqua forma sit eadem numero cum omni materia quae prius
12fuit subeadem. Dicendum quod non valet: quia licet in causis
13efficientibus aliquid posset esse causa in fieri & non in con
14seruari: in causis tamen formalibus non. Nihil enim potest esse
15album sine albedine. Cum igitur forma sit causa vnitatis &
16entitatis materiae per quam vna distinguitur ab alia non
17efficiens, sed formalis: impossibile est talem distinctionem
18fieri vel conseruari sine forma. Patet ergo quod remanente
19eandem forma secundum numerum quaecumque materia adueniat,
20& vndecunque est idem homo secundum numerum, propter hoc, quod
21tota vnitas actualis cuiuscumq, rei est a forma. Et secundum
22istam viam (vt dicunt) euaduntur multae difficultates quae sunt
23circa materiam resurrectionis: sicut est illa de costa Adae
24de qua formatum est corpus mulieris: vt dicitur Gen. 2. &
25illa qua quaeritur si aliquis homo nutritur ex carnibus
26alterius hominis: & de superfluo alimenti generetur alius
27homo in quo istorum talia resurgant. secundum enim ea
28quae dicta sunt prius non differt quantum ad vnitatem nu
29meralem resurgentis, in quo talis materia resurgat: cum
30ipsa de se nullam vnitatem vel pluralitatem habeat: sed
31omnia ista competunt ei per formam quae si eadem est: to-
32tum compositum erit idem. Per hoc autem vt dicunt appa
33ret responsio ad principalia argumenta quaestionis: quia
34secundum hanc positionem non solum saluamus identitatem
35formae, sed etiam materiae modo quo dictum est.

17 sed
36sustinendo rationes posset dici, quod materia quae est sub vna
37orma distinguitur essentialiter ab illa quae est sub alia.
38Ex quo autem semel distincta est, per quascunque formas tram
39seat distincta remanet, si redeat ad eandem formam. Vn-
40de si anima Petri vniatur materiae Pauli quae remansit in
41ossibus vel reliquiis Pauli propter vnitatem formae bene
42materia formae quae nunc est Petri habet eandem actuali-
43tatem numero quam materia olim Petri habuit, sed lo-
44quendo de essentia materiae in se non est idipsum quod
45illa est: nec quod illa fuit: quia materia quae fuit Petri se
46cundum suam entitatem potentialem aut corrupta est aut re
47mansit. Non potest dici quod sit corrupta: quia est incorru-
48ptibilis. Et praeterea si esset corrupta materia succedens
49non esset illa: quia ens non est non ens. si autem non est
50corrupta sed sua forma ossis, vel reliquiarum eius non po-
51test dici quod materia succedens sit idipsum, quod est mate-
52ria praecedens cum distinguantur formis, nec quod sit aliquid
53quod illa fuit: quia ipsa est idipsum quod fuit: quia nunquam
54corrupta fuit: propter quod restat quod ista materia est ma-
55teria Petri: illa autem non est materia Petri, sed fuit: quia
56non informatur nunc anima Petri: sed prius propter quod
57Petrus non est ille qui fuit: quia non habet partem essen
58tialem quam prius habuit: sed habet quam nunquam habuit.

18
59 si quis ergo velit sustinere secundam opinionem quia
60communior est: potest dicere ad primam rationem primae
61opinionis, quod materia habet diuersitatem a forma modo
62quo dictum est: quia sicut quantitas si migraret de subie-
63cto in subiectum daret idem esse quantum diuersis quae ta
64men haberet diuersa esse substantialia: econuerso autem si
65vnum subiectuntransiret de quantitate in quantitatem habe
66ret diuersa esse quanta: & vnum esse substantiale quod con
67uertitur cum ente, sed quae simul habent ynam quantitatem S454b
68sunt vna substantia perfecta: quae simul duas diuersae, sie
69est de materia respectu formae: quia transiens de forma in
70formam retinet vnitatem essentialem potentialem recipiens
71diuersas actuales: vnde sunt duae vnitates in composito,
72quamuis non sit nisi vna forma, & hoc est signum quod hanc
73vnitatem non habet materia a composito: alias non esset nisi
74vna vnitas materiae & formae: sicut vnitas numeralis in
75vno quanto non est nisi vna omnium vna quantitate affe-
76ctu. Vlterius si forma migraret de materia in materiam,
77daret idem esse actuale materiis habentibus diuersam essen
78tiam: sed quando actu duae formae informant materiam
79faciunt ipsam distinctam: & quando vnam formam multas
80materias facit omnes vnam actu. Quod autem materia non
81sit quid vel quale vel quantum &c. verum est actu sed po-
82tentia sic est quid quod non aliud: quia est in geuere sub-
83stantiae: & inde est quod primo actuatur per quid & non per
84quale & quantum &c.

19 Ad secundum potest dici quod
85nutrimentum mutatur substantialiter, quianutritiomutatio
86substantialis non accidentalis: vnde alimentum nutrit in quan-
87tum quid: quia ex non substantiis non fit substantia, nec ex non
88quantis quantum. ergo cum nutritio sit propter restaura-
89tionem deperditi substantia deperditur & restauratur: non
90autem tota nec pars quae est forma, nec parsquae est ma-
91teria: sed pars partis: aliter tamen deperditur & aliter re
92stauratur. Nam cum ex resolutione mixti contingat alia
93generari, quod non est sine materia: potestdici quod illa ma
94teria quae per deperditionem & consumptionem humidi
95a calido consumitur, est alia numero actualiter ab illa
96qua remanet: quia distinguitur per formam eius quod in-
97de generatur: materia vero quae additur cum sit eadem
98forma non distinguitur ab illa cui additur: & sic etiam
99additionefit mutatio secundum partem essentialem ma
100terialem non actualem, sed potentialem: quia facta addi
101tione est potentia facta in toto ad maiorem quantitatem
102per augmentum quae prius non erat. Quando autem dici-
103tur si materia haberet de se vnitatem retineret eandem,
104dicendum quod materia vnitatem essentialem habet de se & a
105se: sed omnis distinctio est per actum: vnde non distingui-
106tur vna materia ab alia: nisi quando est sub alia forma:
107propter quod illa quae addit sub eadem forma nullo mo
108do distinguitur: sed illa quae separatur distinguitur, quia
109fit sub alia forma siue separetur quanta quod magis vide-
110tur siue non quanta per hoc quod est sub quantitate, quan
111do actio primo eam attingit.

20 Quantum ad secun-
112dum de integritate sunt tres conclusiones. Prima quod ali-
113qua possunt pertingere ad integritatem tripliciter: pri-
114mo modo tanquam ea sine quibus non potest esse homo nec
115humana natura: sic forma & materia ex quorum coniun-
116ctione resultat natura humana praecise: nec aliud inclu-
117dunt in ratione sua. secundo modo tanquam ea quae perti-
118nent ad essentiam hominis seu naturae humanae: sed tamen sine
119eis potest esse homo: quia praeter naturam humanam inclu
120dunt aliquid aliud: verbi gratia, pes & manus & quaedam
121consimilia membra pertinent ad essentiam hominis: sine
122quibus tamen. scilicet sine pede & sine manu potest esse homo: quod
123pro tanto est quia pes & manus non includunt solum id
124quod pertinet ad essentiam hominis, sed aliquid additum.
125s. talem quantitatem & talem figuram sine quibus non
126vocaretur manus vel pes. Tertio modo pertinent aliqua
127ad integritatem naturae hominis non intrinsece aliquo
128modo, sed pure extrinsece: quia secundum cursum com-
129munem naturae natura non seruaretur nisi illis adiun-
130ctis: si quid autem aliud dicatur pertinere ad integrita-
131tem hominis, illud est pure accidentale pertinens ad or-
132natum solum vel aliquid consimile: vt capilli & huiusmo
133di. si ergo loquamur de his quae pertinent ad integritatem
134naturae primo modo dicendum est, quod ralia non tesurgent, S455a
1sed ex eorum reunione resurget homo: & hoc statim pro
2batur: quod sicut allegatum fuit prius ex dicto Damas. resur
3rectio est eius quod cecidit iterata surrectio: sed per
4mortem solus homo qui moritur cadit forma. scilicet anima
5intellectiua remanet integra, & materia prima quorum
6qd libet est ingenerabile, & incorruptibile. non ergo cadunt.
7ergo solus homo resurget ex vnione formae cum materia, quae
8constituunt praecise essontiam hominis: & sic resurget iotegrali-
9ter primo modo, sed non ex resurrectione talium partium sed
10ex sola reunione carum. si autem loquamur de his quae per-
11tinent ad integritatem hominis. 2. modo, Ad hoc dicendum est,
12quilibet homo resurget integraliter, hoc est, cum om̃ibus mem-
13bris. quod sic patet, quia effectus non deficit a sua integri-
14tate, nisi propter debilitatem virtutis actiuae, vel propter in
15dispositionem materiae, sed resurrectio fiet virtute diuina
16cui subest quando yoluerit posse, nec respectu eius potest
17esse aliqua indispositio materiae quam non possit prolibito
18tollere. ergo omnes resurgentes resurgent cum membrorum disposi
19tione & integritate. Et confirmatur, quia non minus facit
20virtus diuina in finali reparatione humanae naturae quantum
21ad ea quae ad naturam pertinent: quam fecit in prima institu-
22tione naturaeisi enim Dei perfesta sunt opera in principio:
23vt dicitur. Gene. 1. fortiori · ratioos debent esse perfecta in
24fine quantum ad ea que praecise ad naturam pertinent: quod
25pro tanto dicitur, quia a principio creauit Deus homines
26non solum quantum ad illa quae ad naturum pertinent, sed
27addit quaedam gratuita quae competunt solis bonis: quia
28tales. i. bonos fecit cos Dous: sed resuscitabit tam bonos
29quam malos: & ideo in: omnibus reparabit ca quae sunt
30naturae, in qua omnes & boni & mali communicant i sed
31non reparabit in omnibus ea quae sunt gratiae, sed solum
32in clectis, sed in prima institutione naturae creauit Deus
33homines in praedicta integritate. ergo in resurrectione
34reparabit cos in consimili. per idem patet quod reparabuntur
35in integritate eorum quae. 3. &.4. modo pertinent ad in-
36tegritatem hominis.

21 secunda conclusio est de humo-
37tibus: quia est triplex humor in homine: quidam receden-
38do a perfectione indiuidui. yel quia est in via corruptio
39nis, & a natura abiicitur tanquam simpliciter superfluum: sicut
40vrina, sanies, sudor, & huiusinodi: vel quia a natura ordi
41notur ad generationem seu ad conseruationem specici in
42aliquo indiuiduo: siue per actum generatiue sicut semen:
43siue per actum nutritiue sicut lac: & nullus talium humorum
44lesurget:quia post resurrestionem non erit status quo vnum
45icidiuiduum generetur vel foueatur seu nutriatur ab alio:
46sod solum quo vnusquisq, sustentetur in scipso. Alia est
47bum iditas quae nondum peruenit ad vltimam perfectionem
48quam natura operatur in indluiduo, sed est ordinata ad
49illum: hoc est, quia non est conuersa in vnitatem human-
50naturae sed est in via eonuersionis, & haec est duplex:quia
51quaedam est quae habet formam determinatam: hoc est secun
52dum se non existentem in vla vt transmutetur ad aliam
53formum: vt sanguis, & alii tres humores qui continentur
54inter corporis partes, & isti refurgent, quod patet quia re-
55surrectio nostra conformis est resurrectioni Christi, sed in
56Cliristo post resurrectionem fuit sanguis: alioqu in non trans-
57substantiaretur nunc vinum insanguinem Christi in sacra-
58mento altaris, & eadem ratione sunt & fuerunt inco alii
59humores. ergo & in nobis erunt. Alia vero est humiditas
60In via traseundi de via humorii ad formam membri: & talis
61non resurget: quia post surrostionem singulae partes con
62poris sic stabilientur vt vna non transeat in aliam: quia
63cessauit tempus generationis & corruptionis.

22 Tertia
64conclusio est, de identitate humorum. Vbi quidam dicunt,
65quod illud quod dictum est de hoiusmodi. humoribus non est
66iutelligendum sic, quod hoiusmodi humores prius corrupti
67redeant in idem numero, sed salum in idem specie. si ve S455b
68ro sanguis & caeteri humores qui fuerunt in Christo non
69fuerunt in triduo mortis corrupti quod nec oportuit: cum
70huiusmodi humores non informentur anima rationali:
71tunc non resurrexerunt in Christo iidem humores secun-
72dum numerum, imo non surrexerunt: quia non fuerunt
73corrupti sed fuerunt reassumpti. Omnia autem haec ab
74omnibus conceduntur: praeterquam de humoribus princi
75palibus quos dicunt quidam resurgere cosdem specie tam
76tum, non numero in nobis: quia reputant impossibile cor
77ruptum idem numero reparari, hoc autem videtur incon-
78ueniens. scilicet quod martyres non habeant illum sanguinem quem
79pro Christo fuderunt: nec caput quod pro Christo per-
80diderunt: & sic de aliis membris: quia secundum eos mem
81bra humana praeter substantialem formam accidentalem
82includunt quam dicunt non redire eandem numero quia
83corrupta est. Videretur autem alicui quod forma quando cor
84rumpitur: quia non annihilatur cedit in potentiam, non
85autem naturalem: quia idem non est simul in actu natu-
86rali & potentia naturali: cum autem semel educta est in
87actum naturalem desiit esse in potentia naturali: quando
88autem corrupta est non rediit in potentiam naturalem:
89quia potentia naturalis corrupta non reparatur: ergo cessit
90in potentiam obiectiualem de qua natura educere non
91potest, sed Deus: & haec est vna causa quare formam cor-
92ruptam Deus non natura reparare potest: quamuis aliquis
93diceret quod corrumpendo annihilatur: nec est inconueniens
94quod natura annihilet quae de nihilo producere non potest:
95quia species in sacramento altaris natura corrumpere po
96test, qua corruptione facta annihilarentur, nisi Deus na
97turam suppleret. Deus igitur potest eam reducere siue ce
98dat in potentiam obiectiualem siue in nihil: sed natura
99non. De humoribus autem Christi, verum est vt dicunt,
100quod sanguinem suum in circuncisione & passione fusum
101potuit a corruptione praeseruare, & incorruptum resu-
102mere: quia est alia forma hominis & sanguinis: & tunc
103esset idem sanguis numero quj fuit effusus in sacramen-
104to, sed siue isto modo, siue per resurrectionem ciusdem
105numero: valde esset inconueniens quod non esset sanguis
106pro nobis fusus, sicut et corpus pro nobis traditum: quia
107sacramentum non efficit nisi quod significat: ibi autem
108verba sonant quod intendebat de sanguine effundendo non
109alio: & ideo &c.

23 Quantum ad tertium de deformi-
110tate sciendum est, deformitas in corpore potest contin-
111gere tripliciter. Vno modo ex defectu alicuius conuenien-
112tis, sicut mutilatos vel mancos dicimus deformes: vel
113gnanos: primos ex defectu membri conuenientis: secun
114dos ex defectu debitae quantitatis. secundo modo con-
115tingit deformitas ex appositione alicuius disconuenien
116tis, vt est membrum supeifluum: vt est sextus digitus, vel
117macula superueniens oculo. vel alia superfluitas in alio
118membro. Tertio modo ex indebita partium dispositione
119vt in claudis & luscis & huiusmodi. Quantum ad primum
120modum quaestio partim soluta est in praecedenti quaestio-
121ne. scilicet quantum ad deformitatem quae conuenit ex defectu
122cuiuscunque membri: quia ostensum est quod omnes resurgent
123cum integritate membrorum. sed quantum ad deformi
124tatem quae contingit ex defectu debitae quantitatis, dicen-
125dum est quod omnes resurgent in debita quantitate, ad illam
126scilicet ad quam natura vniuscuiusque, non errans nata
127est producere in termino augmenti: & hoc patet ratio-
128ne & auctoritate. Ratio quae tacta fuit prius: quia
129sicut Deus a principio naturam humanam quo ad na-
130turalia instituit: ita & in resurrectione eam reparabit:
131sed a principio instituit naturam in debita quantitate
132in vtroque sexu, viro, scilicet & muliere: ergo in isto sta-
133tu eam reparabit. Et quia natura humana a debita quan-
134titate deficit dupliciter: vno modo: quia nondum eam con- S456a
1secuta est vt in pueris. Alio modo: quia iam ab ea recessit,
2vt in senibus: in sola enim iuuenili aetate habetur status
3perfectionis & in quantitate & in vigore: ideo in illa con
4ditione reparabitur in resurrectione. Auctoritas etiam est
5ad hoc Ephe. 4. vbi dicit apostolus loquens de resurgen-
6tibus. Donec occurramus omnes in virum perfectum in men-
7suram aetatis plenitudinis Christi, sed Christus resurrexit
8in perfecta quantitate quam habuit in aetate iuuenili quae
9circa. 30. annos incipit: vt Aug. dicit, ergo & alii in simi
10li aetate resurgent, & in tali quantit ate quam habuerunt vel
11habuissent si ad illam aetatem peruenissent & non incidisset
12error naturae. Nec propter hoc est intelligendum, quod post re-
13surrectionem omnes futuri sint eiusdem quantitatis: quia non omnes
14in aetate iuuenili ad eandem quantitatem perueniunt etiam
15natura non errante: sed quidam ad minorem, quidam ad maio-
16rem secundum diuersitatem humidi extensibilis per calidum &
17calidi extendetis humidum. De deformitatibus autem con
18tingentibus, secundo, & Tertio modo soluit quaestionem
19beatus August. in Enchiridio. c. 72. quo ad electos dicens,
20sic resurgent sanctorum corpora sine vllo vitio, sine vlla de-
21formitate, sicut sine vlla corruptione. sed de reprobis di-
22mittit eam insolutam in. 74. c. dicens. Vtrum sane impii cum
23vitiis & deformitatibus corporum resurgant in requirendo
24laborare quid opus est: Nec enim fatigare nos debet in-
25certa eorum habitudo: quorum erit certa & sempiterna dam
26natio. sed apud modernos doctores est duplex modus di-
27cendi. Vnus mod' est quod reprobi resurgent cum deformitati
28bus quas hic habuerunt: quod probant dupliciter. Primo,
29quia deformitates tolluntur a corporibus beatorum ex di
30uina gratia, sed damnatis nulla fiet gratia: ergo non tollen-
31tur deformitates quas hic habuerunt. secundo, quia sicut
32sancti resurgent ad altimam foelicitatem, sic damnati ad vltimam
33miseriam: sed sanctis nihil auferetur quod pertineat ad eorum
34foelicitatem, sed potius superaddetur. ergo damnatis simi-
35liter nihil auferetur quod pertineat ad eorum miseriam, sed
36potius superaddetur: huius autem deformitates ad aliquam
37miseriam pertinent. ergo &c.

24 Alius modus est probabi-
38lior, scilicet quod huiusmodi deformitates tollentur omnino
39non solum ab electis sed etiam a damnatis, quod apparet sic,
40si huiusmodi deformitates remoueretur in beatis & non
41in damnatis: hoc esset solu vt cederet ad eorum poenam, vt
42tangit secundum argumentum aliorum: sed propter hoc non
43remaneret vt probabitur. ergo &c. Assumpta probantur:
44quia poena debet respondere culpae: contingit autem frequen-
45ter quod de duobus damnatis ille qui paucior a peccata ha
46bet & minus grauia: subiectus est pluribus deformitati-
47bus quam alius qui irretitus est pluribus peccatis secundum
48numerum, & grauioribus secundum qualitatem: & quandoque
49maximus peccator nullis deformitatibus est subiectus:
50ergo si in poenam peccati cum huiusmodi deformitatibus
51resurgunt damnandi: sequitur qui maior poena tenebit illum
52qui minus peccauit & minor illum qui plus peccauit:
53quod non est conueniens. ergo &c. Propter quod rationa-
54bilius est dicere, quod tam boni quam mali resurgent sine ali-
55qua deformitate. Nec rationes aliorum cogunt: quod enim
56primo dicitur, quod damnatis nulla fiet gratia: dicendum est
57quod imo graria gratis data. constat enim quod erunt incorru-
58ptibiles non per naturam, sed per gratiam: & eodem modo ab
59eis tollentur deformitates per gratiam gratis datam. Nec
60hoc erit in praeiudicium iustitiae: quia punientur quantum
61puniri debebunt: sed per hoc apparebit quod non solum in
62remuneratione bonorum, sed etiam in punitione malorum
63concurrent iustitia & misericordia.

25 Ad secundum
64dicendum, q non est simile de bonis & de malis: quia bo-
65num potest esse integrum, sed non malum: vt dicitur. iiij.
66Ethicorum: & ideo foelicitas sanctorum tanquam bonum per-
67fectum excludet omnem miseriam, sed miseria damnato- S456b
68rum non excludet omnem perfectionem, maxime illam
69quae pertinet ad conditionem naturae.

26 Ad argumen-
70ta in oppositum duo prima principalia concedimus.

27
71 Ad argumentum in oppositum respondent qui illi
72sunt contrariae opinionis dicentes quod nihil probat. Cum
73enim dicitur quod aliquando aliqua duo habent aliquam ha
74bitudinem ad tertium, quicquid causatur ex coniunctione
75vnius illorum cum tertio, illud idem causatur ex coniun-
76ctione alterius cum ipso: dicendum quod non est verum, nisi
77illa duo habeant eandem habitudinem ad tertium secundum
78numerum: quia si habeant aliam & aliam habitudinem secun
79dum numerum ex coniunctione cuiuslibet illorum cum
80tertio, fiet quidem simile sed non idem nuero, sic autem est in
81multis: & ideo propositio non est vera de virtute sermonis.