2 Primo in
71divina essentia est non ydemptitas(identitas) rationum formalium
72sive multiplicitas inter se realiter vel formaliter
73distinctarum, circumscripta operatione intellectus nostri,
74ergo non est ibi summa simplicitas, quia multitudo
75distinctorum excludit summam simplicitatem

3 Item
76in divinis est distinctio essentiae ad personam,
77ergo ibi est quaedam personae et essentiae compositio, ergo
78non est ibi omnimoda[?] simplicitas. Antecedens probatur,
79quia de essentia et persona verificantur contradictoria
80vel verbi gratia essentia est 3s(tres) personae, essentia est
81Filius, essentia est Spiritus Sanctus, et tamen de Pa-
82tre negatur quod sit 3s(tres), quod sit Filius,
83quod sit Spiritus Sanctus. Modo maximum medium
84probandi distinctionem inter res est, quia aliquid
85convenit uni parti quod removetur ab alia

4
863o(Tertio) in Deo est pluralitas ydearum(idearum) et
87realis distinctio earum, ergo ibi non est summa simplicitas.
88Ymo(Immo) est ibi ydearum(idearum) distinctarum infinitas.
89Unde Augustinus octoginta-trium quaestionum Quaestione 86
90ponit quod alia ratione factus est homo, alia ratione
91factus est equus, ergo in deo sunt ydeae(ideae) variae
92specierum ad extra factive

5 Ad idem concordant R94ra
1doctores varii dicentes in Deo esse pluralitatem
2ydearum(idearum), et alio modo dicunt quod in Deo sunt va-
3riae mensurae rerum ros producibilium regulae
4fulgores origines et esse rerum

6 Unde
5Augustinus 3o(IIIo) De Trinitate 16o capitulo dicit de
6Deo quod penes ipsum sunt mensurae, numeri[?], et
7pondera, et 14o(XIVo) De Trinitate dicit apud dictum
8esse r??as[?realitas?] aeternas, quae scriptae sunt in libro
9lucis, quae est veritas. Et 6o(VIo) De Trinitate dicit
10quod Filius est ars omnipotentis plena ratio-
11num viventium. Et Dyonisius(Dionysius) De Caelesti
12Gerarchia vocat ydeas(ideas) fulgores, et
13Ambrosius in Exameron vocat ydeas(ideas)
14origines et causas rerum. Et sic apparet quod doctores
15ponunt diversitatem et pluralitatem ydearum(idearum) in divi-
16na essentia. Et ista dimitto causa brevitatis

8 Et primo
19arguo per rationes Scoti qui vult probare
20quod inter divinam esseniam sapientiam et divinam bo-
21nitatem sit non ydemptitas(identitas), et ita de aliis
22attributis primo[??] sit, sed infinita sapientia esset for-
23maliter bonitas infinita, tunc sapientia in communi
24esset bonitas, etiam formaliter. Et ista ratio est
25obscura. Sed exponetur in solvendo eam
26tunc arguitur, quia ratio infinit non variat
27rationem illius cui additur. Sed probat quod consequens[?]
28sit falsum, quia tunc in diffinitione quiditativa
29sapientiae poneretur tamquam pars bonitas vel esset
30eius diffinitio ista ratio indigebit lon-
31gua expositione. Ideo non expono pro nunc

9
32Secundo arguitur sic: distinctio emanationum divinarum
33neccessario(necessario) praesupponit[?] distinctionem principiorum[?] eliti?orum[??] et
34non distinctione rationis tantum, quia illa est impertinens, nec
35realem simpliciter quam una res negatur de alia,
36ergo formalem. Prima pars autem[?] patet, quia non
37videtur unde esset diversitas emanationum ad intra
38nisi esse diversitas principiorum[?] elicitivorum[??], nec
39posset salvari quomodo Filius procederet secundum
40modum naturae. Et Spiritus Sanctus non, nisi ponetur
41diversitas principiorum[?] elicitivorum[??] quae resolvitur ad
42intellectum et voluntatem

10 3o(Tertio) quicquid est ex se forma-
43liter idem existens principium producendi duo pari ratio-
44ne potest esse principium producendi infinita patet
45quia si eodem modo se habendo adaequate potest in duo
46eadem ratione in trai et in infinita. Ex quo
47cum unitate principii eodem modo se habentis formaliter R94rb
48stat diversitas principiorum. Exemplum in naturalibus: sicut
49ignis se habens eodem modo adaequate potest producere
50unum ignem et duos, et sic in infinitum. Ita potest
51poni exemplum in agentibus aequivocis[???]

11 Item Spiritus
52Sanctus producitur libere et Filius naturaliter, et ista
53varietas non oritur ex modo actuum, sicut
54patet[?] exexmplum de actu voluntatis, qui, licet sit libere, tamen hanc
55denominationem recipit a suo principio effectivo. Ergo
56si in divinis aliqua sit productio libere oppositum[?]
57quod sit respectu principii liberi, et si aliqua sit natura-
58lis oportet quod sit respectu principii naturalis, sicut respectu effectus
59liberi ponitur causa libera, et respectu naturalis ponitur
60causa naturalis

12 Item aliqua attribuuntur sive
61competunt divinae voluntati, quae non intellectui divino,
62nam voluntas divina ex se se determinat libere
63respectu positionis effectus in esse. Et non intellectus, quia
64intellectus divinus est neccessario(necessario) cognitio

13 Et vicever-
65sa aliqua attribuuntur intellectui, quae non vo-
66luntati, quia intellectus divinus intelligit ma-
67la et voluntas divina non vult mala

14
68Ad idem arguit Magister Iohannes de Rippa.
69Primo sic: divina essentia est participalis in esse ab
70aliquo. Et ab eodem non participatur in esse
71vitae, ergo in Deo est aliqualis distinctio inter
72esse et esse vitae. Nam si participatio Dei in esse simpliciter
73a parte obiecti esset idem formaliter in esse et in esse
74vitae. Tunc quicquid Deo participaret in esse et
75in esse vitae. Et sic materia prima, quia participat
76in esse tunc participaret esse vivens, quod est falsum

15
77Item si sic sequeretur quod res non different
78specie, sed solum secundum intensum et remissum. Consequens
79est falsum. Probatur consequentia, quia ex quo res participant
80eandem rationem formalem in Deo sequitur quod
81non erit diversitas inter res participantes, nisi
82secundum intensum remissum, ex quo est eadem ratio
83formaliter in Deo, quae participatur ab omnibus.
84Et sic inter res non erit differentia specifica. Licet alia et alia
85participaret intensius vel remissius. Alias
86rationes facit, quae posterius introducentur