2 primo
30in divina essentia est non ydemptitas(identitas) rationum
31formalium sive multiplicitas autem se realiter vel
32formaliter distinctarum, circumscripta operatione
33intellectus nostri, ergo non est ibi summa simplicitas,
34quia multitudo praedictorum excludit summam simplicitatem

3
35Item in divinis est distinctio essenciae(essentiae) ad personam, ergo
36ibi est quaedam essentiae et personae compositio, ergo non est
37ibi omnimoda simplicitas. antecedens probatur, quia de
38essentia et persona verificantur contradictoria vel verbi
39gratia essentia est 3es(tres) personae, essentia est filius,
40essentia est spiritus sanctus, et tamen de patre negatur quod sit 3es(tres)
41personae, quod sit filius, quod sit spiritus sanctus. modo maximum medium
42probandi distinctionem inter res est, quia aliquid convenit
43uni rei quod removetur ab alia

4 2o(secundo) in deo
44est pluralitas ydearum(idearum) et Realis distinctio earum,
45ergo ibi non est summa simplicitas. ymo(immo) est
46ibi ydearum(idearum) distinctarum infinitas. unde augustinus
47octoginta-trium quaestionum quaestione 60a ponit quod alia ratione S110rb
48factus est homo, alia ratione factus est equus, ergo in deo
49sunt ydeae(ideae) variae specierum ad extra factive

5 ad
50idem concordant varii doctores dicentes in deo
51esse pluralitates ydearum(idearum), et alio modo dicunt quod in deo
52sunt variae mensurae rerum rationes producibilium regulae ful-
53gores origines et causae rerum

6 unde augustinus 3o(IIIo) de
54trinitate 16o capitulo dicit de deo quod penes ipsum sunt
55mensurae, numeri, et pondera, et de trinitate
56dicit apud deum esse regulas aeternas, quae scriptae sunt
57in libro lucis, quae est veritas. et 6o(VIo) de trinitate dicit
58quod filius est ars omnipotentis plena rationum
59vivencium(viventium). et dyonisius(dionysius) de caelesti Ierarchia vocat
60ydeas(ideas) fulgores, et ambrosius in exameron
61ratio vocat ydeas(ideas) origines et causas rerum. et sic apparet
62O doctores ponunt diversitatem et pluralitatem ydearum(idearum)
63in dicta essentia. et ista dimitto causa brevitatis

8 et post arguo per rationes
66scoti qui vult probare quod inter divinam sapientiam
67et divinam bonitatem sit non ydemptitas(identitas), et ita
68de aliis attributis primo sit, si infinita sapientia
69esset formaliter bonitas inserta, tunc sapientia in
70communi esset bonitas, in communi eciam(etiam) formaliter. et ista ratio
71est obscura. sed exponetur in solvendo eam tunc arguitur, quia
72ratio infiniti non variat rationem illius cui additur.
73sed probat quod consequens sit falsum, quia tunc in diffinitione
74quidditativa sapientiae poneretur tamquam pars bonitas
75vel esset eius diffinitio ista ratio indigebit longa
76expositione. ideo non expono pro nunc

9 2o(secundo) arguitur sic: distinctio
77emanationum divinarum neccessario(necessario) praesumpsit distinctionem
78principiorum elicitivorum et non distinctione rationis tantum, quia
79illa est impertinens, nec realem simpliciter contra una
80res negatur de alia, ergo formalem. prima pars antecedentis
81patet, quia non videtur unde esset diversitas emana-
82tionum ad intra nisi esse diversitas principiorum elicitivorum,
83nec potest salvari quomodo filius procederet per modum
84naturae. et spiritus sanctus non, nisi poneretur diversitas principiorum
85elicitivorum quae resolvitur ad intellectum et voluntatem

10
863o(tertio) quidquid est ex se formaliter idem existens principium
87producendi duo pari ratione potest esse principium producendi
88infinita patet quia si eodem modo se habendo adaequate
89potest in duo eadem ratione in tria et in infinita.
90ex quo cum unitate principii eodem modo se habentis
91formaliter stat diversitas principiorum. exemplum
92in naturalibus: sicut ignis se habens eodem modo
93adaequate potest producere unum ignem et duo,
94et sic in infinitum. Ita potest poni exemplum in agentibus S110va
1aequivocis

11 Item spiritus sanctus producitur libere et filius
2naturaliter, et ista varietas non oritur ex modo
3actuum, sicut patet exemplum de actu voluntatis, quilibet
4sit liber, tamen hanc denominationem recipit a suo
5principio effectivo. ergo si in divinis aliqua sit
6productio libera oportet quod sit respectu principii liberi, et si
7aliqua sit naturalis oportet quod sit respectu principii naturalis,
8sicut respectu effectus liberi ponitur causa libera, et respectu naturalis
9ponitur causa naturalis

12 Item aliqua attribuuntur sive
10competunt divinae voluntati, quae non intellectui divino,
11nam voluntas divina ex se se determinat libere respectu
12positionis effectus inesse. et non intellectus, quia intellectus
13divinus est neccessario(necessario) cognitio

13 et viceversa aliqua
14attribuuntur intellectui, quae non voluntati, quia intellectus
15divinus intelligit mala et voluntas divina non
16vult mala

14 ad idem arguit magister Iohannes
17de rippa. primo sit: divina essentia est participalis
18inesse ab aliquo. et ab eodem non participatur
19in esse vitae, ergo in deo est aliqualis distinctio
20inter esse et esse vitae. nam si participatio dei inesse
21simpliciter a parte obiecti esset idem formaliter inesse et
22inesse vitae. tunc quicquid deo participaret inesse et
23inesse vitae. et sic materia prima, quia participat inesse tunc
24participaret esse vivens, quod est falsum

15 Item si sic
25sequeretur quod res non differet specie, sed solum secundum in-
26tensum remissum. consequens est falsum. probatur consequentia,
27quia ex quo res participant eandem rationem forma-
28lem in deo sequitur quod non erit diversitas inter
29res participantes, nisi secundum intensum et remissum, ex
30quo est eadem ratio formaliter in deo, quae participatur
31ab omnibus. et sic inter res non erit differentia specifica.
32licet alia et alia participaret intensius vel remissius.
33alias rationes facit, quae posterius introducentur