10 prima est: licet quaelibet forma tantae communicetur vi suae
2unionis quanta est Realiter in sua essentia, nulla tamen
3forma communicat omnes denominationes sibi intrinsecas suo
4subiecto

11 primum patet de substantialibus formis nam penes formas
5substantiales quantificatur constituti perfectio et gradus perfectio-
6nis rerum compositarum, ergo forma communicat se secundum totam
7latitudinem suae perfectionis subiecto et qua ratione, ita est
8de formis substantialibus, ita est de accidentibus, nam ex-
9perimus quod secundum perfectionem qualitatis subiectum redditur
10magis quale

12 Item influxus formalis est pure
11naturalis, ergo forma communicat se secundum totam latitudinem suae
12essentiae

13 Item ex quo forma est pars constituti, videtur quod con-
13stitutum contineat realiter totam perfectionem formae
14tamquam partem. 2a(secunda) pars patet, quia vi communicationis animae in-
15tellectivae ad materiam homo denominatur vivens de-
16nominatur intellectivus denominatur liber, et sic de aliis multis
17denominationibus quae formae competunt, non tamen communicat forma
18omnis. primo, quia anima intellectiva realiter est indivisibilis et
19est spiritualis et tamen non communicat hoc praedicatum suo constituto,
20quia constitutum non est indivisibile, sed divisibile et corporale

14 Item
21anima non communicat propriam suam denominationem constituto,
22quia constitutum non est anima

15 Item si animae remaneret
23denominatio concretiva quae ad ymaginationem(imaginationem) diceretur
24suppositibilis[?]. et si per impossibile posset retinere illam,
25non tamen communicaret sibi illam denominationem

16 Corollarium
26potest sequi quod vi unionis in nullo eodem communicant
27materialiter anima, scilicet, et constitutio. nam aliud est vivere hominum,
28aliud est vivere animae, non dico quin anima sit pars hominis,
29sed secundum praedicationem est remotio unius ab altero sicut
30quod anima non est homo. Et istud est contra multos qui
31dicunt quod vi unionis animae ad materiam quod realiter
32idem est vivere animae et eciam(etiam) hominis. et quod realiter
33intellectus vi intimitatis[?] ad materiam et unitatis ad constitutum,
34intellectus realiter est homo. ideo consequenter dixerunt quod homo est
35intellectus et et quod anima esset homo vi intimitatis[?] unionis ipsius
36animae ad materiam et vi unibilitatis ipsius ad constitutum. et
37quod est tota quiditas hominis et totum constitutum, et istius
38ymaginationis(imaginationis) fuerunt multi autentici, sicut hugo
39de sancto victore et guillelmus parisiensis et multi alii,
40et dicunt aristoteles fuisse illius oppinionis(opinionis) et huiusmodi ymaginationis(imaginationis)
41in 10(X) ethicorum. et guillelmus parisiensis ex hoc fecit
42quaedam tractatum ubi multa de hoc ponit et vidi
43eum alias et diu est, multa inconvenientia sequerentur contra
44istam oppinionem(opinionem), sed illa non sequor pro praesenti

17 Sequitur ul-
45terius quod ex unione informativa non consurgit
46tanta communicatio quanta ex unione yppostatica(hypostatica). patet nam si S118vb
47angelus informaret materiam non communicaret composito
48hanc propriam denominationem esse angelum. et tamen si angelus
49uniretur verbo communicaret sibi illam denominationem quia verbum
50esset angelus, sicut verbum nunc est homo

18 ulterius pro prose-
51cutione materiae consequenter pono istam propositionem quod de ratione
52informationis est carere ratione suppositali, licet tamen
53huiusmodi rationem non communicet suo formabili

19 2m(secundum) satis
54patet quia in exemplo posito prius dato quod angelus in-
55formaret materiam et constitueret, non tamen communicaret
56sibi esse angelum

20 primum patet nam eo ipso quod angelus
57informaret desineret esse suppositum vel persona eo
58quod alteri innitentur, ymo(immo) anima separata ex sola
59appetentia vel ex solo appetitu informationis materiae non
60est persona vel suppositum et dicitur non esse suppositum
61non quia non Informet, sed ex appetitu vel ex sola
62appetentia ad informandum

21 Item ex hoc patet
63quod deus non potest formaliter influere nec potest in-
64formare, quia iam desineret esse suppositum

22 alia
65propositio: denominatio concretiva quae communicatur vi Informationis
66tendit in subsistenciam(subsistentiam) formabilis vel constituti et rationem
67suppositibilem et non proprie in subiectum vel in
68informabile quod immediate informat, patet nam anima vi In-
69formationis ad materiam non communicat sibi quod sit homo, nec
70de per se communicat naturae quod sit homo nisi accidat quod
71natura ex se sit homo, licet realiter informet et ac-
72tuet nec de per se communicat toti naturae nam natura
73quae non per se subsistit, nec est sua subsistentia ut
74humanitas in verbo non recipit talem denominationem,
75sed subsistentia eius, scilicet, verbum dei. ideo concretiva de-
76nominatio est ultimate in subsistenciam(subsistentiam) et in informabile
77secundum rationem suppositibilem

23 Ex isto sequitur contra magistrum Iohannem
78de rippa quod licet deus Informaret suam humanitatem
79et communicaretur per modum informationis nihilominus illa humanitas
80propter hoc non denominaretur deus. patet quia semper de-
81nominatio concretiva attribuitur subsistentiae, ergo in
82casu illo attribueretur deo, ergo dato quod deitas in-
83formaret humanitatem, tamen vi illius informationis
84deus denominaretur deus. et sic deus bina de-
85nominatione posset denominari deus, quia denominatione
86intrinseca et essentiali, et denominatione per accidens, et
87ex eo quod denominationes concretive non sistunt
88in informationibus, sed tendunt in ultimatam subsistentiam,
89sicut materia prima non est homo, nec anima intellectiva est homo, licet
90materia prima informetur ab anima intellectiva, quia de-
91nominationes concretivae tendunt in unam ultimatam
92subsitentiam et rationem suppositibilem

24 Sequitur ulterius quod communicatio
93huiusmodi denominationis non est intrinsece limitata ad
94aliquid absolute. patet quia communicatio denominationis concretivae
95vi Informationis formae contingenter competit natura eo quod S119ra
1natura potest desinere esse subsistentia, et sic non est limitata,
2sed potest esse denominatio unius et alterius. unde vi uni-
3onis animae ad materiam in sortis communicatur sibi quod sit homo,
4et tamen hoc est contingens, quia potest assumi a verbo, et tunc
5sortes admittet suam subsistenciam et iterum verbum potest
6dimittere, et tunc accipiet propriam subsistentiam. et iterum
7pater potest assumere, et tunc admittet propriam subsistentiam.
8et sic quantum est ex vi communicationis denominationis concretivae per formam illius
9non est limitatio ad aliquam subsistentiam absolute

25 Sequitur
10ulterius quod si unio dei ad humanitatem reduceretur ad
11formalem, tunc humanitas magis habebit rationem formae
12quam formabilis. patet quia verbum recipit tanquam subsistentia de-
13nominationem concretivam vi humanitatis sibi communicatae
14verbum nullam communicat denominationem penitus humanitati, sed
15recipit, ergo habet rationem subsistentiae quantum ad hoc
16et humanitas rationem formae communicantis

27
20prima est quod ratione coexistentiae vel praesentiae non consur-
21gunt denominationes concretivae nec communicantur alicui sive[?]
22suppositionaliter. patet quia aliter anima separata existens
23in aere denominaret aerem vivere

28 consequenter
24dicitur quod nec ex habitudine 2a(secunda) vel 3a(tertia), scilicet, subiectivae de-
25pendentiae vel eductivae potentiae, quia staret quod alia vel alia
26forma a solo deo conservaretur et quod removeretur omnis alia
27dependencia(dependentia) subiectiva vel eciam(etiam) eductiva, quia staret
28quod quaelibet forma a solo deo communicaretur, ymo(immo) de facto
29anima intellectiva non habet dependentiam a materia nec potentiam
30eductivam de materia, et tamen sibi communicat suas denominationes
31concretivas et staret quod non conservaretur ab ea, et
32tamen sibi denominationem concretivam naturae constitutae vel
33substantiae communicaret, nec ex habitudine unionis parcium(partium) inter se

29
34nam ex unione plurium graduum inter se non consurgit
35denominatio unius ad alterum

30 alia propositio ex duabus
36ultimis habitudinibus consurgit communicatio denominationis concretive,
37scilicet, ex actuatione et in visu

31 ubi est advertendum quod forma
38respectu materiae communicat se et suam perfectionem materiae et tam
39materiae quam formae communicando est in visus et in intellecta in aliud
403m(tertium) resultans. ita quod ex actuatione formae ad
41materiam et in visu tam formae quam materiae in 3m(tertium) aliquod consur-
42git denominatio concretiva competens illi in quo uni-
43bilia tendunt patet ex dictis. et patet discurrendo
44per habitudines unibilium inter se, quia istae videntur neccessario(necessario)
45Requiri, sed aliae praedictae sunt omnes Impertinentes, sed istis
46duabus ultimis positis est denominatio concretiva, nec S119rb
47sola actuatio, sufficit quia stat quod forma actuat
48materiam, nec tamen communicet sibi denominationem vitae vel quod vivat,
49ergo ex sola actuatione non sequitur denominatio concretiva
50in actuatio, sed attribuitur denominatio concretiva illi
51cui unita innituntur et in subsistentia qua sub-
52sistant

32 Sequitur ulterius quod si per impossibile materia prima esset
53suppositum vel subsistentia quod ipsa denominaretur
54homo et non agregatum(aggregatum) ex materia prima et anima intellectiva patet
55quia vi actuationis intrinsece et invisus ad se tamquam
56in ultimatam subsistentiam consurgunt huiusmodi denominationes concretivae

33
57sequitur ulterius quod receptio denominationum concretivarum dicit
58actualitatem pocius(potius) quam potencialitatem(potentialitatem). et dare denominationes
59dicit potentialitatem et Imperfectionem. patet primo quod recipere dicat
60perfectionem et actualitatem, quia recipere denominationes concre-
61tivas est esse finem unibilium et subsistentiam inquam
62tendunt unibilia, dare autem dicitur inniti et tendunt
63in subsistentiam cui communicat suas concretivas denominationes

34
64ulterius sequitur quod licet deus possit recipere denominationes
65concretivas vi alicuius unionis nullo modo, tamen potest dare.
66patet, quia primum, scilicet, recipere denominationes dicit perfectionem. sed
672m(secundum), scilicet, dare huiusmodi denominationes dicit Imperfectionem,
68quia dicit in visum in alterum quod nullo modo potest deo
69competere quia deus est purissimus actus in quem omnia alia
70tendunt et innituntur

35 Ex hoc patet quod positio magistri
71Iohannis de rippa est falsa. et eciam(etiam) propositiones suae quas
72ponit in hac materia, scilicet, quod deus potest creaturae communicari
73per modum formae informantis, et quod falsum est quod humanitas
74christi vi unionis ad verbum et ratione huius communicationis sit
75deus. unde de rippa ymaginatur(imaginatur) quod vi unionis verbi
76ad humanitatem, sicut humanitas communicat verbo quod sit
77homo. ita econtra verbum communicat humanitati christi quod sit deus,
78et illud patet falsum, quia huiusmodi communicatio per modum formae non
79potest deo competere quia dicit Imperfectionem

36 eciam(etiam) dato
80quod huiusmodi actuatio competeret deo respectu naturae assumptae.
81tamen denominatio vi huiusmodi actuationis non communicaret as-
82sumptae naturae, sed deo quia huiusmodi denominationes concretivae
83non sistunt in informalibus[?], sed tendunt in suppositabilem[?]
84rationem et ultimatam subsistentiam. alias multas propositiones ponit
85magister Iohannes de rippa in prologo libri sententiarum,
86qui videre voluerit videat. et sic patet quod deus non
87potest communicari ut forma Informativa, quia actuatio non
88sufficit ad Informationem, sed Informatio semper est cum inntentia[?].
89et sic patet quantum ad hoc quod deus non potest communicari per modum
90formae informativae, etc