2 prima est quod sicut ex immen-
5sitate divinae perfectionis consurgit quod aliquid omnimode et ad-
6aequate se habens potest in eius oppositos, sic concedendum quod deus
7incipit noviter sortem acceptare cum ante non erat
8acceptus et post ea desinit eum acceptare sine sui mutatione

3
9prima pars apparet, quia idem inquantum idem non potest facere idem.
10nec umquam ab eodem producerentur diversi effectus
11quod est falsum. et ideo ex eo quod idem eodem modo se habens
12et adaequate hoc consurgit ratione perfectionis immensae

4
132a(secunda) pars apparet, quia ratione immensitatis divinae est quod deus
14noviter acceptet sortem, et ante non acceptavit.
15et post desinet ipsum acceptare. et ideo conformiter,
16dicitur, quod deus secundum eandem rationem causalem adaequate
17producit diversos effectus. et hoc consurgit ex immensitate
18divinae perfectionis

5 2a(secunda) propositio quamvis possit deaccep-
19tare aliquem se solo creatura non concurrente quantum ad
20eius acceptationem. non tamen potest deacceptare, nisi creatura
21agat ad deacceptationem

6 prima pars apparet, quia ex
22liberalitate immensa contingit quod deus absque motivo
23intrinseco potest gratiae beneficium Impendere

7 2a(secunda) pars
24apparet, quia ei non pertinet aliquem deacceptare nisi praeexi-
25gentibus suis demeritis

8 3a(tertia) propositio est ista, sicut
26acceptatio potest esse meritis aliorum exigentibus stante
27lege ita deacceptatio potest esse demeritis aliorum
28exigentibus cum aliqua licet, tamen dispositione passi

9 prima pars
29apparet, quia ad hoc deserviunt preces ecclesiae et devotorum.
30alias non haberent effectum

10 2a(secunda) pars apparet, quia
31ex peccato alicuius ipse potest indignificari, et nedum
32ipse, sed aliquis alius ab eo. illud apparet primo in penalibus(poenalibus),
33quia filius non portat penam(poenam) patris, igitur ymaginabile(imaginabile)
34est quod per peccatum primi parentis totum genus humanum
35sit indignificatum et infectum ac ab originali
36Iustitia privatum et per suam iniquitatem laesum
37quantum ad vires superiores et inferiores. et haec est
38dispositio sufficiens ad deacceptationem tocius(totius)
39posterioritatis adae

11 et ex ista ymaginatione(imaginatione) potest
40poni probabiliter quod peccatum originale ponendum est consistere
41principaliter in divina deacceptatione, quae non potest esse
42dispositio praecedens, ymo(immo) praecedit dispositio suffi-
43ciens, scilicet, privatio Iustitiae originalis et naturalium
44laesio et virium inferiorum et superiorum de-
45bilitatio

17 prima est haec consequentia
81valet et est bona a fuit ante hoc instans, igitur
82neccesse(necesse) est a fuisse. posito quod a sit terminus
83absolutus, patet illa consequentia per articulum. patet quia illud quod
84praeteritum neccessario(necessario) est praeteritum

18 Item ista est doctrina
85philosophi in 10mo(Xmo) ethicorum, quia allegat philosophum
86antiquum agaton conformiter ad hanc sententiam

19
872a(secunda) suppositio bene sequitur a non fuit ante hoc instantiis, igitur
88neccesse(necesse) est a non fuisse ante hoc instans. ista
89consequentia sequitur ex prima radice, quia viso quod consequentia
90prima est bona. nam eo ipso quod effectus ponitur
91inesse, tunc ille effectus trahit rationem praeteritionis.
92ita dicitur quod eo ipso eius ponitur non fuisse S152va
1trahit rationem non praeteritionis eo quod non fuit

20 3a(tertia)
2suppositio ante mondi(mundi) creationem fuit ymaginaria(imaginaria) duratio
3significabilis. patet quia sicut extra situm, in quo
4mundus est, est alius ymaginarius(imaginarius) in quo posset alius
5produci. ita ante mundi creationem erat duratio
6ymaginabilis(imaginabilis) in qua mundus potuit a deo produci
7et hoc fidei consonat. nam significabilia sunt instantia
8duratio in qua mundus et res potuerunt produci

21
94a(quarta) suppositio illud instans non potest magis vel minus
10ab alio signato appropinquari vel distare sive
11in tempore vero vel ymaginario(imaginario), patet quia aliter una hora
12posset in infinitum extendi vel minui quod est
13impossibile

22 Istis suppositis, infertur primo signando
14aliquod instans quod praecessit instans creationis mondi(mundi).
15nam in illo haec fuit vera 'deus potest producere
16mundum ante instans b creationis mondi(mundi), ymo(immo) per totum
17tempus ante'. et tamen in b instanti, illa incipit esse
18falsa, et tamen ibi est transitus de contradictorio in contradictorium
19sine mutatione facta in Re. ita quod nulla erit ibi
20mutatio realis in inceptione mondi(mundi), quia nulla
21erit creatura et non est dicendum quod fuerit mutatio
22realis in deum, igitur instantia est vera contra
23propositione illam. et per consequens illa non est neccessaria(necessaria). Ex
24quo sequitur quod in quodlibet instanti ante mundi creationem
25propositio significans 'deum posse facere mundum', et
26ante huiusmodi instans incipit esse falsa in illo

23 2o(secundo) sequitur
27quod ad verificandum duo contradictoria, scilicet, invicem contradicentia
28non requiritur realis successio, quia ante mundi
29creationem fuit successio mutationis non realis,
30sed ymaginariae(imaginariae), quia nulla erat realis u positiva du-
31ratio cum nihil erat, nisi aeternitas

24 3o(tertio) sequitur quod productio
32divinarum personarum ad intra non habet maiorem
33dependenciam(dependentiam) ad primum principium quam productio dei
34quantum ad res ad extra

25 4o(quarto) sequitur quod non oportet
35ponere quod deus ab aeterno acceptaverit
36creaturam ex dei immutabilitate

26 5o(quinto) sequitur quod si
37per impossibile esset aliqua creatura immutabilis non
38videtur repugnancia(repugnantia), quod ipsa noviter acceptetur.
39patet quia noviter acceptare nec in acceptante,
40nec in acceptato dicit per se mutationem

27 6o(sexto)
41sequitur quod propter novam acceptationem creaturae vel iusti-
42ficationem, non oportet figere respectus distinctos
43a rebus absolutis. patet quia haec resolvitur in aliam
44causam nam in rebus mirabiliter factis. tota
45ratio faciendi est potestas faciendi, ut ait augustinus

28
467mo(septimo) sequitur quod infirmitas rationis ponencium(ponentium) S152vb
47respectus distinctos. nam isti habent unam rationem quam vocant
48achillem. nam isti, qui tenent hanc opinionem, ut
49scotus ponunt unum principium, scilicet, quod quando propositio affirmativa
50de praesenti verificatur pro rebus. tunc datis rebus
51quae non sufficiunt ad eius verificationem oportet ponere
52aliud distinctum. ista propositio videtur habere evidenciam(evidentiam), nam sit
53deus et sortes et haec propositio affirmativa 'sortes est acceptus
54deo', ad verificationem huius non sufficiunt deus
55et sortes, igitur per suppositionem oportet ponere aliam rem distinctam,
56et per consequens oportet ponere habitudinem relativam nisi ponatur qua-
57litas positiva respectu cuius sortes se habeat quod sit deo
58carus. et si ponatur caritas creata eadem diffi-
59cultas redit de unione caritatis ad animam
60sortis quia caritas et anima non sufficiunt. nam
61si sic, tunc caritas quae esset romae[?] faceret
62sortem hic gratum, nisi ponatur aliud distinctum a sorte
63et caritate

29 similiter ad hoc quod sol conservet radium
64non sufficiunt ipse et radius. igitur oportet ponere aliam
65rem, quae erit habitudo relativa solis ad radium,
66et ita respectu causae et effectus ponitur aliud distinctum a causa
67et effectu et in quolibet genere causae, et sic praeter res
68absolutas ponuntur eius distincti ab extremis. nam posita
69extrema non sufficiunt ad compositionem sed oporteret ponere
70aliud distinctivum