1 Restant alia tractanda
8circa materiam caritatis recitando opiniones. unde
9adhuc fuit una opinio 3a(tertia) in ordine, scilicet, quod
10intensio formarum non fit per additionem gradus
11ad gradum, sed ipsa fit per depurationem a suo
12contrario. et isto modo conceditur caritatem intendi, scilicet, per
13remotionem qualitatis contrariae, scilicet cupiditatis

8 4a(quarta) oppinio(opinio)
49est quod qualitas intenditur ex eo quod reducitur de potentia
50ad actum. unde qualitas quantum est de se est indivisibilis
51intensibilis secundum aplicationem(applicationem) agentis redditur actu
52tantae activitatis et potestatis, et ante erat
53in potentia. et sic ipsa redditur potentior et activior.
54unde producto gradu luminis in medio ipse est indivisibilis
55intensibile, sed quando agens est intencius(intentius) illo gradus
56redditur in maiori activitatis non quod ille gradus aliquid
57acquirat, sed quia activitatem habet efficaciorem
58ex eo quod de potentia ad actum reducitur. sed ista ratio
59seu positio est voluntarie posita, quia dicere quod agens
60ponat gradum intensiorem, nisi per virtutem influxam
61non est rationabile dictum nec fundamentum, quia agens
62nihil ponit intendendo qualitatem

9 5a(quinta) oppinio(opinio)
63est quod esse qualitas distinguitur aliquo modo ex natura rei a
64suis gradibus et gradus distinguitur inter diffinitionem
65formali, vel distinctionem, quae vocatur ex natura
66rei, cuius ymaginatio(imaginatio) est explanata, quia dicit
67de Rippa quod secundum multitudinem denominationum est
68distinctio obiectalis, ut quia esse distinguitur aliquo modo
69ad vivere, et ita de aliis secundum praedicata essentialia est
70distinctio a parte rei nulla ymaginatio(imaginatio) confert ad capiendum
71istam viam. unde sicut in trinitate est essentia quae est 3es(tres)
72personae essentialiter distinctae, igitur essentia qualitatis distinguitur
73a suis gradibus et gradus inter se, non tamen est
74tanta distinctio sicut distinctio personarum in divinis.
75et iste est minimus gradus distinctionis. et tunc
76diceretur quod intentio fit per generationem graduum
77novorum ydentice(identice) et essentialiter cum essentia illius
78qualitatis concurrentium. et remissio fit per corruptionem
79graduum absque hoc quod essentia formae corrumpatur. unde essentia
80nata est esse sub quolibet gradu quantum est de se,
81non tamen distinctio est ibi tanta quin propositio affirmativa
82de praesenti sit vera, scilicet, quod essentia est illi gradus
83et econtra gradus illi sunt illa essentia

10 sed ista opinio
84videtur ponere inconveniens, quia ponit unum quod est
85difficilius quam articulus trinitatis, ponere enim quod essentia sit
86plures res. ex hoc reprobatur quia ad salvandum
87intensionem formarum non oportet ponere tantam difficultatem

11 S161va
12o(secundo) arguitur de gradu noviter producto iste gradus
2incipit esse, iste gradus est haec essentia, igitur haec essentia
3incipit esse, et ita, si corrumpitur essentia eodem modo, iste gradus
4est haec essentia, igitur haec essentia corrumpitur. modo sillogismi(syllogismi) expositorii[?],
5nisi arguatur in terminis divinis

12 Item, 3o(tertio) si gradus corrumpitur
6utrum sit aliquid eorum vel non. si sic, autem[?] corrumpitur aliqua
7essentia. si non, tunc ille gradus nihil est

13 6a(sexta) oppinio(opinio) est
8quae tenenda est in ista materia, scilicet, quod intensio formarum
9fit per additionem gradus ad gradum in eodem situ
10adaequate. et illae partes sunt eiusdem rationis. ista positio
11consonat experienciis(experientiis)

14 primo, quia aliqua posita igni
12continue acquirit maiorem et maiorem caliditatem

15 Item lucidum
13apositum(appositum) medio producit lumen, et si superveniat aliud
14lucidum lumine fiet maius, quia unum lucidum non
15desinet agere propter aliud. utrum tamen efficiatur unum
16lumen, ex istis duobus non est modo speculandum,
17sed sufficit quod lumen sit maius. ista positio est tenenda,
18quia sequitur experientias

16 Contra hoc tamen arguitur, quia aliquae
19sunt auctoritates, quae huic opinioni repugnant.
20unde dicit aristoteles quod duo accidentia solo numero differentia non
21possunt esse in eodem subiecto, et tamen si fiat intensio
22caliditatis ad ignem, oportet quod duo accidentia similia in
23specie sint in eodem subiecto, igitur.

17 Respondetur quod accidens habens
24terminum suae perfectionis non est compossibile alteri accidenti eiusdem
25speciei. ubi est notandum quod secundum doctrinam aristotelis res habent
26terminos suae perfectionis et magnitudinis. unde datur gradus
27maximus caliditatis, scilicet, illa caliditas conveniens igni bene
28disposito. dicitur tamen quod ille gradus est actus cui re-
29pugnat recipere vel esse in eodem subiecto cum uno
30alio suae speciei. sed ille gradus non est intensibilis naturaliter.
31unde si ad ymaginationem(imaginationem) esset aliud agens aplicatum(applicatum) quod
32esset forcius(fortius) non posset aliquid addere gradui caliditas
33ut 10, et sicut repugnat formae substantiali recipere
34aliam formam vel esse in subiecto cum una alia
35forma eiusdem speciei. ita duae qualitates summae eiusdem
36speciei non possent esse nec se compati in eodem
37subiecto causa est, quia quaelibet talis caliditas habet termen
38suae perfectionis. et semper citra illum gradum summum quilibet
39gradus tendit ad perfectionem et ad termen per-
40fectionis. et ex ipso gradu adveniente efficitur
41caliditas intensior. nam ratio tendentiae unius potest
42uniri alteri, ut ex ipsis constituatur unum, et sic
43apparet quod intentio aristotelis est loqui de accidentibus,
44quae actualiter habent termen suae perfectionis quibus S161vb
45repugnat

18 recipere quia summe bene sibi est per illud accidens
46summum

19 3o(tertio) quia ex ordine naturae repugnat subiecto aliud
47accidens recipere, quia illud esset occium(otium) et natura abhorret
48occium(otium) magis quam vacuum. ita quod ex decreto communi
49naturae impeditur receptio gradus, qui haberet suam
50perfectionem

20 Circa istam materiam consueverunt adduci
51multi casus difficiles, sed quia sunt magis naturalia
52ideo reducuntur ad vicum straminis