Lectio 89, de Caritate [Bnf 3074 Transcription]

By Petrus Plaoul

Edited By Jeffrey C. Witt

Edition: 0.0.0-dev | September 28, 2022

Authority: SCTA

License Availablity: free, Published under a Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)

ppra-lectio89

Sources: P: Bnf 3074

Lectio 89, de Caritate

De intensione et remissione caritatis

1
30Consequenter postquam visum fuit de caritatis influxu videndum est qualiter possit intendi et
31remisssi

Propositio: probabilior videtur quod caritas potest componi ex gradibus distinctis

2 Et sit prima propositio: Quamvis salvari possit caritatem omnino esse composita ex gradibus
32essentialiter distinctis

3 alia tamen via melior est / nam existente eadem substantia in anima secundum
33quod magis vel minus spiritus sanctus assistentiam nihilominus potest salvari varistat absque novi
34gradus appositionis

4 Alia via est quod ponendum est quod forma quae haec est simpliciter indivisibilis intensive quia
35et sic compositas ex gradibus licet intentionaliter Et secundum hoc sunt varii modi ymaginandi
36unde beatus thomas de aquino movet quaestionem utrum caritas sit augmentibilis et remissibilis
37Et respondet quod caritas est simplex et indivisibilis Sed ad talem sensum dicitur intendi videlicet
38quod subiectum potest plus participare eam vel mio respondet magis plus communicarem et plus si
39in esse Et ista via divi dicitur secundum duos modos Unus est quod caritas cu? l? forma
40accidentalis posset intensius vel remissius communicare suo subiecto manente eodem / unde magis
41et inhaerere secundum quia passum ips est magistrum su???? et sic diceretur quod per maiorem
42intimationem et actuationem respectu sui subiecti suum subiectum magis vel eius se nominatur
43tale absque ipsius mutationem

Sed Contra: opinio Iohannes de Rippa

5 Sed nihilominus de rippa tenet oppositum maxime quod forma
44et quaerit utrum possit quaelibet formae informaret plus vel minus Et ad hoc fa?
45multas positionem quarum prima forma de sui essentia est realiter et formaliter quaedam intrinseca
46et formalis quidditas unde ponere influxus est ad hoc o?no inpossibile P89v
1unde dicit quod nisi ita esset sequerentur inconvenientia multa / primo staret quod aliud esset

6
2unde sortis et esse sortis deinde etiam de operationibus intensius propter maiorem
3latere perfectionem / et etiam staret animam sortis plus ipe?eri vel demereri quam ipse
4sortes

7 Item sequeretur quod aliquod agere corresponderet animae quod non subiecto sive composito
5consequens est falsum quaero actiones sunt respectu personarum / consequentia probatur nam capiatur aliquis gradus vitae it?
6secundum quem non communicatur sorti tunc poterit correspondere animae et non compo?re

8 Item dato
7ymaginatione tali sequeretur quod compositum ex anima et corpore esset imperfectius quam asinus vel lapis modo
8videtur absurdum probatur tamen consequentia nam communicaret secundum rationem essendi et sic tale constitutum sive
9compositum esset minus perfectum quam asinus et tandem aliquis constitueret quod esset non vivens

Responsio ad opinionem Iohannis de Rippa

9
10 Ad rationes huius oppinionis restat respondere unde videtur radix eius esset velle
11quod forma non sit intelligibilis vel remissibilis sive agat secundum gradum intensum deinde quod formae
12accidentales sit absque novae tempus additionem per quas subiectum denominetur magis tale
13de substantia libet tamen secus est nam communicat se secundum se totam const?do et adhuc esset
14substatiale de substantialibus formis et salvaretur per hoc ingeniorum differentia Sed rationes
15magistri iohannis de rippa probant de formis substantialibus

10 unde ad rationes suas
16posset dici quando dicit quod forma secundum se totam communicat igitur non potest intensius nec remissius
17negatur sibi Et ad probationem quoniam requirentur inconvenientia praedicta negatur unde advertendum
18quod non stat quod anima communicet se nisi communicet secundum quamlibet sui denominationem essentialem
19intensius vel remissius ad talem spiritum non quod in ea sint gradus: sed tamen causa
20effectiva libera potest se ad effectum magis vel minus adaptare et ita in caritate
21corporum communicaretur intensius vel remissius etc non secundum unam denominationem quin
22secundum aliam

11 Et non sequitur hoc quod ulterius dicebatur scilicet licet non ita perfecte / Et per hoc
23solverentur omnia prius inducta a magistro iohanne de rippa Unde in materia
24indisposita quantum ad intrinsecum gradum est eadem perfectio sed quantum ad exercitium anima non
25est ita apta nata ad suas operationes exercendas Et sic non oportet amplius dicere
26nihilominus via communis est securior scilicet quod gradus concausatonis non est ponendus in formis substantialibus
27sed tamen de accidentibus sustinibilis est oppinio nec ratio est evidens ad contrarium

De formis accidentalibus

12 Unde
28sanctus thomas videtur dicere quod accidentia non sunt proprie entia / sed esse accidens est formaliter
29alteri in esse et sic accidentia non habent intrinsece esse / Et ideo formam esset formam
30magnam vel parvam non est nisi alteri in esse quia non habet quiditatem intrinsecam licet magis
31vel minus participet suo subiecto unde idem se in una radice se fundat Et
32dicit quod distinctio vel specifica uter individualis est modo formae praeexistentis et forma adve?l
33non differunt specifice nec individualiter / quia omnis differentia individualis est ratione
34materiae

Prima ratio

13 Sed cum correctione sanctitatis suae falsum est nam videtur etiam dicere quod mihi
35eadem forma possit patres angelos esse / unde anima a corpore separata differunt in materia
36et ad extra materiam materialiter saltim

14 Item capiamus duas qualitas separatas a materia
37differunt numeraliter etc

15 Sed breviter quicquid dictat dicitur quod non est aliquod medium
38concludi divinitatem materialem

16 et hoc est verum et sic est ex intrinsece et sunt eiusdem speciei

17
39Tamen dicit quod si sint duae qualitates non differunt nisi ex parte m e et hoc est falsum
40sed nobis innotescit ex eo quod promptum medium ad haec probandum habemus Et con-
41cludit quod non potest esse specifica differentia / quia qualitas intensa et remissa sunt idem realiter

Secunda ratio

18 Ad
42hoc respondetur quod licet sua positio sit satis probabilis probatio saltim quam ponit non est
43bene fundata neque deffendibilis

Obiectiones

Prima ratio

19 Tamen instatur et sit ita quantum ad intensive
44quod per omnem motum alterationis acquiratur aliquid igitur si aliquid continue acquiratur alteratur

Secunda ratio

20
452o quia tota forma est communicata igitur denominat concretive secundum se totam

Tertia ratio

21 3o sequeretur
46quod in sorte et platone essent aequales albedines

Quarta ratio

22 nam sit aliquod medium sufficienter a s?
47cui applicetur lucidum causabit lumen dupplicentia illud causa b?r?t igitur intensius quam ante igitur

Quinta ratio

23
48 5o sequeretur quod accidentia in sacramento altaris non posset intendi vel remiti consequens est falsum P90r
1nam per longam temporis reservare albedo remittitur ut patet ad experientiam et tamen non rationes
2subiecti igitur

Responsiones ad rationes

Ad primam rationem

24 Ad primum diceret tenens positionem sancti thomae quod non
3oportet quod acquiratur aliquid / 2o diceretur quod ad salvandum alterationem sufficit quod magis
4motus existat absque re potentia licet habet l?efere et accipit aliquod latitudinem
5et illa vel est nisi illud inexistere Et illud non est aliquis pafitun?

Ad tertiam rationem

25 / Et ad 2am
6et 3am rationem diceretur per albedinem esse causatam s mi?ostere et attenditur certa haec

Ad quartam rationem

26
7 Ad 4am quod agens respectu eiusdem passi fortius facit eadem quantitate magis non existere
8Et sic lucidam neque dupplo magis etc

Ad quintam rationem

27 Ad ultimam quae difficilior videlicet
9de actibus in sacramento altaris sine subiecto quomodo salvaretur inten? vel remissio
10albedinis absque etc

28 Respondetur quod tenendo quod accidentia non sunt existentia sive entiae nec
11ha?t est propriam quantitatem dicitur quod habitudo quam habet subiectum ad accidens dicit perfectionem
12in subiecto circumscripta habitudine quod accidentia non habent nisi dependentiam quamvis
13deus tamen posset supplere vicem subiecti quare etc

Conclusiones

29 Conclusiones XLmae distinctionis
14hic non apposui quia cum magistro gauffrido lestencher ivi pro habendo
15credulam meam a doctore nostro maigstro johanne luqueti

Apparatus Fontium

    Apparatus Criticus

      Citation

      Peter Plaoul, de Caritate, Lectio 89, de Caritate (http://scta.info/resource/ppra-lectio89 )

      Paris, Bibliothèque nationale de France, Lat 3074, 89r-90r (http://scta.info/resource/ppra-lectio89/bnf3074)

      Transcription Resource: http://scta.info/resource/ppra-lectio89/bnf3074/transcription
      Data source: http://exist.scta.info/exist/apps/scta-app/document/ppra-lectio89/bnf3074/transcription

      View Explanation of Citation Practices


      Available Manifestations

      Lectio 89, de Caritate [Bnf 3074] (Currrent Focus)